Görüntüleme
2
İndirme
2
Postmodern dönemde sanat alanında birçok yenilikler ortaya çıkmış, sanatçılar, bilindik kabullerin dışında eserler ortaya koymuşlardır. Yeniden üretim tekniği olan alıntılamanın da bu yöntemlerden biri haline geldiği görülür. Geleneksel üslup ile yapılmış tarihe mal olmuş çalışmaları, yaşadıkları çağın araçlarını kullanarak manipüle ederler. 1960’lardan sonra teknolojik araçların yaygın hale gelmesi sonucu sanatçıların bu tür araçlara yöneldikleri gözlemlenir. Özellikle1960'ların sonlarına doğru videonun ortaya çıkışı sanatın ilerleyişini kökten değiştirir. İki boyutlu yüzeylerin ötesinde şok eden eserler yaratılır. Hareketli görüntü, ses ve zaman kavramından oluşan video çalışmaları, yeniden üretim aracı olarak sanatçıların tercih ettiği yöntemlerden biri haline geldiği gözlemlenir. Estetik deneyim ile teknoloji arasındaki ilişkinin analizini gerekli kılan bu çoklu ortam anlayışı ve gerçekleştirme paradigması, biçimlerin melezleşmesine neden olur. Bu çalışmanın amacı, geleneksel yöntem ile üretilen sanat eserlerinden alıntılama yaparak video aracılığı ile yeniden üretilmesi bu araştırmanın konusunu oluşturur. Video ile üretim yapan Bill Viola, Ulrike Rosenbach, Özlem Şimşek ‘in çalışmalarının sembolik bir sentezi gibi görünen birer eserleri seçilerek çalışmaları üzerinden niteliksel araştırma yöntemlerinden gözlem ve yorumlama yöntemiyle alıntılama yapılan eserlerde, video tekniğinin kullanımı değerlendirilmiştir. Video tekniği, çağdaş sanatın yaşamsal formu haline gelmesi nedeniyle sanatçılar kendini tanımanın bir yolu olarak daha çok duyusal algıyı ön plana çıkardığı söylenebilir. Onların amaçları, eserlerinde salt görünüş sunmaktan ziyade hissettikleri duygu ve deneyimleri izleyiciye aktarmaktır. Çalışmalarını geleneksel estetik kategorilere indirgemek yerine yeni olgulara yönelen yapıt kavramı ile imgenin durumuna ilişkin bir inceleme sunmaktır. Bu anlamda çalışmaları incelenen Sanatçıların da videoyu çalışmalarının merkezine koyarak deneysel alanda çalışmalar yaptığı görülür. Çünkü, video sanatçılar için heterojen bir araştırma alanı açar. Video tekniği ile yeni bir dil geliştiren bu çağdaş sanatçılar, geleneksel sanat ile bu şekilde diyalog başlatarak, günümüz izleyicisine yeni karşılaşmalar sunarlar.
In the postmodern period, many innovations have emerged in the field of art, and artists have produced works that are beyond the accepted standards. It is seen that quoting, which is a reproduction technique, has become one of these methods. They manipulate historical works made in traditional style using the tools of the age they live in. As technological tools became widespread after the 1960s, it was observed that artists turned to such tools. The emergence of video, especially towards the end of the 1960s, radically changed the progress of art. Shocking works are created beyond two-dimensional surfaces. It is observed that video works, consisting of moving images, sound and the concept of time, have become one of the methods preferred by artists as a means of reproduction. This multimedia understanding and realization paradigm, which requires the analysis of the relationship between aesthetic experience and technology, causes the hybridization of forms. The aim of this study is to quote from works of art produced by traditional methods and reproduce them through video, which is the subject of this research. By selecting works that appear to be a symbolic synthesis of the works of Bill Viola, Ulrike Rosenbach, and Özlem Şimşek, who produce with video, the use of video technique was evaluated in the works, which were cited through the observation and interpretation method of qualitative research methods. Since the video technique has become a vital form of contemporary art, it can be said that artists emphasize sensory perception as a way of knowing themselves. Their aim is to convey the emotions and experiences they feel to the audience rather than presenting a mere appearance in their works. Rather than reducing their works to traditional aesthetic categories, it aims to present an examination of the concept of the work and the state of the image, turning to new phenomena. In this sense, it is seen that the artists whose works are examined also work in the experimental field by putting video at the center of their works. Because video opens a heterogeneous field of research for artists. Contemporary artists, who develop a new language with video technique, offer new encounters to today's audience by initiating a dialogue with traditional art in this way.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
