Abstract:

Članak se bavi sonetom slabo poznatog Dubrovčanina Marina Zizerića posvećenom Antoniju Altovitiju, pripadniku poznate firentinske obitelji, a potom i Zizerićevim kontaktima u književno-kulturnim krugovima Firence, Piacenze i Venecije. Jedna sonetna pohvala nije dostatna književna legitimacija svom autoru, ali je dobar poticaj da se odškrinu vrata za istraživanje njegove mreže književno-kulturnih odnosa na visokoj razini talijanske kulturne scene sredinom 16. stoljeća. O Zizerićevim kulturnim kontaktima svjedoče posvetna pisma i anegdota Ludovica Domenichija, posveta izdavača Bernarda Giuntija, uz od ranije poznato pismo Anton Francesca Donija. Rad se osvrće i na nekoliko drugih posveta, pisama i spomena o našijencima, književniku Dinku Ranjini i Luki Sorkočeviću, nastalima u istom književnom krugu.

Keywords: