Abstract:

Erken çocukluk dönemi, çocukların öğrenmeye özellikle yatkın oldukları ve yüksek duyarlılık gösterdikleri kritik dönemlerden biri olmakla birlikte erken müdahale uygulamalarının da temelini oluşturmaktadır. Ülkemizde erken müdahale hizmetlerinin verilmesine yönelik çalışmalar son yıllarda artış gösterse de yeterli olmadığı bilinmektedir. Bu araştırmanın amacı 2018 yılında MEB tarafından geliştirilen ve 0-36 aylık özel eğitime ihtiyacı olan çocuklara yönelik hazırlanan erken çocukluk özel eğitim öğretim programından faydalanan ebeveynlerin görüşlerini belirlemek, deneyimlerini ortaya çıkarmaktır. Olgubilim olarak desenlenen bu araştırmada halen programdan yararlanan üç ebeveyn ile programdan ayrılmak zorunda kalan üç ebeveyn olmak üzere toplam altı ebeveynle yarı yapılandırılmış görüşmeler gerçekleştirilmiş ve görüşmeler olgubilim analizi ile analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda ebeveynlerin erken müdahalenin önemi hakkında bilgi sahibi olmalarına rağmen ülkemizdeki erken müdahale programları hakkında çok fazla bilgi sahibi olmadıkları görülmektedir. Ebeveynler yararlanmış oldukları Erken Çocukluk Özel Öğretim programının olumlu yönleri olarak çocuklarının gelişim alanlarını desteklediklerini, gelişimi takip ettiklerini, ebeveyn- çocuk etkileşimini arttırarak evde kaliteli vakit geçirdiklerini belirtmiştir. Ancak bazı ebeveynler, pandemi koşulları, programın faydalı olmadıklarını düşünme gibi çeşitli sebeplerle programdan ayrılmıştır. Programın geliştirilmesi gereken yönleri ise verilen eğitim süresinin az olması, sürekliliğinin olmaması, materyal desteğinin olmaması ve eğitim sürecinde farklı disiplinlerden uzmanların yer almaması şeklinde belirtmiştir. Buradan yola çıkarak erken müdahale hizmetlerine yönelik çeşitli öneriler sunulmuştur.

Keywords: