Views
1
Sesdizimsel kısıtlamalarına titizlikle uyan ve istisnalara karşı düşük müsamaha gösteren bir dil olarak bilinen Türkçe, sesdizimsel açıdan uygun olmayan yabancı sözcükleri dile aktarırken kendi kısıtlamalarına uygun hale getirmek adına bu sözcükleri çeşitli sesbilimsel işlemlerden geçirmektedir. Türkçe bu kısıtlamalardan biri olarak, sesbilimsel dizide biçimbilimsel anlamda eklemenin varlığını işaret ettiği için basit yapılı biçimlerde üç ünsüzün bitişikliğini (CCC) yasaklamaktadır. Ancak, bandrol, semptom, portföy ve kuvartz gibi Türkçeye uyarlanmış orta ve son CCC kümelerine sahip bir dizi yabancı sözcük hala dilde mevcuttur. Çalışmanın amacı, bu ve benzeri örneklerden yola çıkarak, yabancı dillerden Türkçeye geçen sözcüklerdeki CCC kümelerinin yapısını incelemektir. Çalışmamızda, basit yapılı sözcüklerdeki CCC'nin sadece bir yanılsama olduğu ve sesdizimsel kısıtlamaların ihlal edilmediği iddia edilmektedir. Bu doğrultuda, Türkçenin yabancı sözcükleri dile uyarlarken CCC'den kaçınmak için üç temel strateji geliştirdiği savunulmaktadır. İlk strateji olarak Türkçe /bandɯrol/ sözcüğünde olduğu gibi ilk CC'den sonra bir ünlünün sesletimini önermektedir (i). Türkçenin uyguladığı ikinci strateji ise CCC kümesine sahip bir sözcüğü /semtom/ ve /kuvarz/’da yaptığı gibi sadece CC ile Türkçeye uyarlamaktır (ii). Üçüncü seçenek ise CCC içeren bazı uyarlanmış sözcüklerin zihinsel sözlükte karmaşık bir biçimbilimsel yapıya sahipmiş gibi kaydedilmesidir: port-föy (iii). Çalışmada bu stratejiler yönetim, izin verme ve kurucu yapı analizleri ışığında açıklanacaktır.
Known as a language which strictly follows its phonotactic constraints showing low tolerance for the exceptions, Turkish employs a variety of phonological processes in the adaptation process of the foreign words into the language so as to make the phonologically improper loan words obey with the phonotactic and phonological constraints of the language. As one of these constraints, Turkish forbids the adjacency of three consonants (CCC) in the simplex forms given that CCC implies morphological complexity on the phonological string. However, there are still a number of foreign words with medial and final CCC clusters adapted to Turkish such as bandrol ‘banderol’, semptom ‘symptom’, portföy ‘portfolio’ and kuvartz ‘quartz’. Based on these observations, the aim of the present study is to investigate the appearance of CCC clusters in Turkish words, which are adapted to Turkish from foreign languages. In this regard, we claim that CCC in simplex words are only an illusion and there is no violation of phonotactic constraints. Accordingly, we argue that Turkish has three basic strategies in order to avoid CCC clusters while adapting the foreign words. As the first strategy, Turkish prefers the realization of a vowel following the initial CC as in /bandɯrol/ (i). The second strategy Turkish applies is to adapt the word which has a CCC cluster with only CC: e.g. /semtom/ and /kuvarz/ (ii). As the third option, certain adapted words with CCC clusters are stored in the mental lexicon as if they had a complex morphological structure port-föy (iii). We will give an account for these strategies in the light of government, licensing and constituent structure analyses.
Field : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Journal Type : Uluslararası
Article Detail 
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Cite
Print This Page
Share
Mendeley
