Abstract:

Araştırma ile ebeveyn olan öğretmenler, öğretmen çocukları ve öğretmen çocukları ile aynı sınıfta okuyan öğrencilerin birbirileri ile olan ilişkilerine olan bakış açıları belirlenmeye çalışılmıştır. Bu temel amaç doğrultusunda nitel araştırma yöntemlerinden olgu bilim deseni kullanılmıştır. Araştırmanın katılımcıları, Erzurum ilinden seçilen üç ayrı gruptan oluşmaktadır. Birinci grup okul dönemi çocuğu bulunan sınıf ya da branş öğretmenlerinden, ikinci grup ebeveynlerindenaz biri öğretmen olan bireylerden ve son grup ise bu bireylerin sınıf arkadaşlarından oluşmaktadır. Her grup 10 kişiden, toplam 30 kişi çalışma grubu olarak belirlenmiştir. Araştırmada üç farklı örneklem grubu olduğundan, her grup için farklı görüşme formu hazırlanmıştır. Gruplar için düzenlenen farklı görüşme formlarıyla, belli bir olgu içindeki kişilerin aynı durumlara bakış açılarına ve bu durum hakkındaki yorumlarına ulaşılmaya çalışılmıştır. Araştırmada görüşme yöntemi ile elde edilen veriler betimsel analizle incelenmiştir. Temalar görüşmelerde sorulan sorulara göre düzenlenmiş ve sorulara dikkat edilerek cevaplar mantıklı bir şekilde bir araya getirilmiştir. Öğretmen anne ve babaların verdikleri cevaplara göre bulgular analiz edilip yorumlanmıştır. Araştırmada sonuçlarına göre öğretmenlerin, kendi çocuklarını okuttukları zaman sınıf içinde çocuğunu geri planda tutmaktadır. Öğretmenler çocuklarına sınıf içinde önemli görevler vermemektedir. Çocuklarına karşı daha kuralcı ve sert davranmaktadırlar. Bu şekilde onun farklı ve ayrıcalıklı olmadığını göstermeyi amaçlamaktadırlar. Bayan öğretmenler okuldan sonra çocuklarının birçok ihtiyaçlarını karşılamak için yeterli zamanı bulamamaktadır. Öğretmenler evde çocuklarına karşı daha kolay sinirlenmekteler. Öğrencilerine gösterdikleri sabrı çocuklarına gösterememektedirler. 

Keywords: