Abstract:

Amaç: Tekrarlayan partner şiddetine maruz kalan kadınlara yönelik düzenlenmiş adli raporların ayrıntılı incelemesi yapılarak çıkan sonuçlar ile adli tıbbi belgelendirmede ruhsal muayenenin tıbben ve hukuken öneminin tartışılması amaçlanmıştır. Yöntem: Samsun Aile İçi ve Kadına Yönelik Şiddet Bürolarından Sorumlu Cumhuriyet Savcısı tarafından 01.06.2020 ile 01.12.2020 tarihleri arasında iddianameleri tamamlanmış dosyalar retrospektif olarak incelenmiştir. Daha önce de aynı partner tarafından şiddete maruz kaldığını belirten 18 yaş üstü 141 kadın örneklem olarak seçilmiş, adli raporları incelenmiştir. Bulgular: Psikiyatrik muayene bölümünün analizi, olguların %74,5’inde (n=102) psikiyatrik muayene yapılmadığını, %19’unda (n=26) sadece “normal veya N” olarak kaydedildiğini ve %2,9’unda (n=4) psikopatoloji bulunmadığı şeklinde kaydedildiğini ortaya koymuştur. Basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek nitelikte hafif yaralanan olguların %72,4’ünde (n=63) ruhsal muayene yapılmadığı bulunmuştur. Raporun sonuç kısmında darp-cebir izi olmadığı yönünde görüş bildirilen olguların %72,2’sinde (n=13) de ruhsal muayene yapılmamıştır. Sonuç: Özellikli bir grup olarak psikopatolojilerin görülme oranlarının yüksek olduğu tekrarlayan partner şiddetine maruz kalan kadınların medikolegal değerlendirmesinde çoğunlukla uygun muayene ortamı sağlanmamakta ve ruhsal muayene yapılmamaktadır. Ayrıntılı bir ruhsal muayene ile yaralanmanın ağırlık derecesi daha net ortaya konabileceği gibi, adli raporların sonuç kısmında travma ile ruhsal bulguların illiyetinin kurulması, fiziksel bir bulgunun olmadığı durumlarda travmanın varlığını göstermede yargıya yol gösterici olacaktır.

Keywords: