Özet:

Dini danışma ve rehberlik hizmetlerine temel olan çalışmalar 20. yüzyılın ilk çeyreğinde Batı toplumlarında başlamıştır. Pastoral care anlayışı papazların klinik psikoloji ve danışma psikolojisi alanlarında eğitim alıp birer dini danışman olarak hizmet yapmalarını öngörüyordu. Bu alanda insanların din konulu sorunlarına eğilerek iyileştirme, destekleme, yönlendirme, uzlaştırma, geliştirme yönünde çalışmalar yapılmaktadır. Benzer faaliyetler İslam toplumlarında da baştan beri din hizmeti şeklinde yürütüle gelmiştir. Ancak insanların din konulu sorunları sadece din hizmetine konu olacak nitelikte değildir. Bunun din eğitimini ilgilendiren bir yönü de vardır. Bu da rehberlik edici din öğretimi denilebilecek ayrı bir yetkinlik alanı olarak karşımıza çıkmaktadır. Psikolojik danışma ve rehberlik alanındaki tecrübelerin, ilke ve yöntemlerin din öğretiminde kullanılarak rehberlik edici bir din öğretimi yaklaşımı geliştirilmesi mümkündür. Bu konuda ilkesel çerçeve olarak dini bilgilerin öğretiminde; mantıksal doğrulamayı, duygusal dinginliği ve kavramsal esnekliği esas alan zihinsel sorunlara odaklı bir öğretim stratejisi ile ilâhi buyrukların ve dini kalıpların öğretiminde; tövbe, bağış, rahmet ve şefaat destekli bir öğretim yöntemi önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler: