Özet:

Türkiye’de cinsel şiddet konusu, özellikle son yıllarda mahkemelerde verilen adaletsiz kararlar üzerinden sıkça tartışılmaktadır. Cinsel suçlara maruz kaldığı için devlete başvuran mağdurlar, çoğunlukla da kadınlar, yargı sürecinin kendileri için ikinci kez travmatize edici olduğundan ve genellikle şikayetlerinin takipsizlik ya da sanıkların beraati ile sonuçlandığından yakınmaktalar ve bu tip haberler medyada sık sık yer almaktadır. 2005 yılında yürürlüğe giren yeni Türk Ceza Kanunu ile cinsel suçlar konusunda yasal düzenlemeler anlamında ortaya konan olumlu gelişmelere karşın neden halen kamuoyunda tartışılan kararların verildiği konusu üzerinde hassasiyetle durulması gereklidir. Feminist kuramcılar genel olarak kadına yönelik şiddeti, özel olarak da kadına yönelik cinsel şiddeti, erkeğin kadın üzerinde tahakküm kurmasının ve kadını baskı altına almasının yollarından birisi olarak varsaymakta ve temellerini patriyarkadan aldığına inanmaktadırlar. Bu sebeple de sorunun, hukukicezai bir sorun olmaktan çok politik bir sorun olduğu söylenebilir. Bu yüzden, şiddetin kadın ve erkek arasındaki eşitsizlik ilişkisinin bir sonucu olduğu, cinselliğin ve cinsel şiddet ile cinsellik ayrımının da eril bir gözle değerlendirildiği, bunun ise mağdurların durumlarını anlama konusunda önemli bir engel olduğu, yargı mensuplarının da bu değerlerden azade tutulamayacağının tespiti; bu konuda yapılan tüm tartışmalar için önemli bir çıkış noktası olmalıdır. Bu çalışmada, Türk Ceza Kanunu’ndaki cinsel saldırı suçunun unsurları incelenirken bütün yasal gelişmelere rağmen yasa yorumu ve somut olay değerlendirmelerinin neden adaletsiz ve cinsiyetçi yapıldığı konusu irdelenmiş; buna cevap bulunmaya ve bu konuda çözüm önerileri getirilmeye çalışılmıştır

Anahtar Kelimeler: