Abstract:

İslâm kültür ve düşünce yapısının oluşmasında önemli katkıları olan âlimlerden biri de Hüccetü’l-İslâm Ebû Hâmid Muhammed b. Muhammed b. Muhammed b. Ahmed el-Gazzâlî et-Tûsî’dir (ö. 505/1111). İlahiyat alanında yazdığı eserler, filozoflarla girdiği tartışmalar ve tasavvufî anlayışın yayılmasına sağladığı katkılar ile temâyüz etmiş olan müellif, Müslümanların gönlünde taht kurmuş ender âlimlerden biridir. Özellikle Tasavvuf ve tarikât çevrelerinin ona olan sevgisi hikâye ve menkıbelerin uydurulmasına yol açmıştır. Ona olan bu hayranlık kendisiyle birlikte, başta İhyâü ‘ulûmi’d-dîn olmak üzere eserlerini de kutsallaştırmıştır. Gazzâlî’nin çok okunan kitaplarından biri de Eyyühe’l-veled’dir. Türkçe’nin yanında başka dillere de çevrilmiş olan küçük hacimli bu eser, Gazzâli’nin düşünce yapısını ve hadîsleri nasıl değerlendirdiğini ortaya koyması bakımından önemli bir risâledir. Gazzâlî’nin uzun yıllar okuttuğu bir öğrencisine son öğütlerini ihtivâ eden bu risâle ayet, hadîs ve hikâyeler üzerinden mesajlar vermektedir. Biz bu çalışmamızda, söz konusu kitapta geçen hadîslerin tahriç ve değerlendirmesini yaptıktan sonra, verilmek istenen mesajların Kur’an, sünnet ve modern eğitim anlayışı ile bağdaşıp bağdaşmadığı üzerinde durduk. 

Keywords: