Abstract:

Korunmaya muhtaç çocuklar sorunu geçmişte olduğu gibi günümüzde de en çok üzerinde durulan ve iyileştirilmeye çalışılan alanlardan birisidir. Çocuklar savunmasız ve riske açıktır bu nedenle yakından izlenmeleri ve takipleri gerekmektedir. Osmanlı Devleti döneminde korunmaya muhtaç çocuklara ilişkin çalışmaların daha çok vakıflar aracılığıyla yürütülmesinin yanında daha çok kültürel ve dini temellere dayanarak bireysel girişimler düzeyinde kaldığı görülmektedir. 1920’li yıllarda Kurtuluş savaşında şehit olan askerlerin çocuklarının durumu bu alanda ivedi hizmetlerin sunulmasını zorunlu kılmıştır. Çocuk Esirgeme Kurumunun kurulması korunmaya muhtaç çocuklara yönelik hizmetlerin kurumsal kimlik altında yürütülmesi çabalarının önemli bir sonucudur. 1990’lı yıllar korunmaya muhtaç çocuklara yönelik hizmetlerin çok daha farklı bir boyuta ulaşmasına imkan sunmuştur. Bunda en önemli gelişme Türkiye’nin BM Çocuk Hakları Sözleşmesini imzalamış ve sorumluluklarını yerine getirmeye başlamasıdır. Korunmaya muhtaç çocuklara ilişkin yatılı hizmet sunan kışla tipi kuruluşların kapatılarak çocuk evleri modeline geçilmesi korunmaya muhtaç çocuklara yönelik hizmetlerde önemli bir reform niteliğindedir. 2011 yılında Çocuk Esirgeme Kurumunun kapatılarak yerine Aile Bakanlığının kurulması Çocuk Hizmetlerinin Genel Müdürlük çatısı altında çok daha farklı hizmet modelleriyle hizmet sunulmasına fırsat vermiştir.

Keywords: