Abstract:

Bireysel ve toplumsal açıdan bilimsel gelişimin ideale yakın seyri bakımından danışman işlevi ve danışan-danışman ilişkilerinin akademik ve evrensel etik kurallara uygun yürütülmesi kritik önemi haizdir. Usta-çırak ilişkisi, bilimsel alanda uzmanlaşmaya talip (talebe) olanlarla onlara rehberlik edecek birikim sahiplerinin birlikte yolculuğunu betimleyen yerinde benzetmelerden biridir. Bir meslek alanında nitelik kazanma konusunda ehliyetli ustaların, işi öğrenme ve gelecekte icra etme tercihinde bulunanlara, sanatın/zanaatın inceliklerini düzenli, sistematik diyalog ortamında aktarması gibi, yüksek lisansla başlayan akademik uzmanlaşma süreci de birikimli öğretim üyelerinin etik çerçevede gerçekleşen katkılarını gerektirir. Bu çalışmada akademik danışmanlık ilişkisinin ideal formu üzerine düşünceler ve ulusal düzenlemeler ışığında Türkiye pratiğine ilişkin gözlemler ve öneriler paylaşılacaktır.

Keywords: