Özet:

A variety of opinions on the formation of the written language based on the son Turkish have been promoted; discussions about the texts called mixed language works because they have different language characteristics, have occupied the field of Turkology for a long time. However, the two issues have not yet reached a complete consensus. The three basic views on the formation of the works and the place in the history of the Turkish language are judged. According to the first view, Anadolu-centric Son Turkish has gradually become the text language with the beginning of the mixture of Son Turkish elements into the ancient Turkish writing language tradition. According to the second view, the mixed leeched works occurred by mixing their own main leeches with the Son of Turkish, which they later obtained as the second leech in the Anatolian field through migrations from Central Asia. According to the third view, the interactions with the Turkish lengths of the Elements of the Son who continue to live in the Old Turkish writing language tradition in this region have begun to become the writing language in this region, the texts called mixed spelling works have also been written in this region. The objective of this study is not to directly interfere with the discussions about the mixed works. In our work with the aim of bringing a different perspective to the subject by moving from the data available, the structure of Behçetü'l-Hadâ'ik fî-mev'izati'l-halâ'ik, Behçetü'l-Hadâ'ik, Behçetü'l-Hadâ'ik, Behçetü'l-Hadâ'ik, Behçetü'l-Hadâ'ik, Behçetü'l-Hadâ'ik, Behçetü'l-Hadâ'ik, Behçetü'l-Hadâ'ik, Behçetü'l-Hadâ'ik, Behçetü'l-Hadâ'ik, Behçetü'l-Hadâ'ik, Behçetü'l-Hadâ'ik, Behçet

Anahtar Kelimeler:

Özet:

Oğuz Türkçesine dayalı yazı dilinin oluşumuyla ilgili çeşitli görüşler ileri sürülmüş; farklı lehçe özelliklerini barındırdıkları için karışık dilli eserler diye adlandırılan metinlerle ilgili tartışmalar, Türkoloji alanını uzun bir müddet meşgul etmiştir. Ancak bu iki meselede de henüz tam bir fikir birliğine varılamamıştır. Söz konusu eserlerin oluşumu ve Türk dili tarihi içindeki yeriyle ilgili üç temel görüş hâkimdir. Birinci görüşe göre Anadolu merkezli Oğuz Türkçesi Eski Türk yazı dili geleneğine Oğuzca unsurların karışmaya başlamasıyla aşamalı olarak yazı dili hâline gelmiştir. İkinci görüşe göre karışık lehçeli eserler, Orta Asya kökenli müelliflerin göçler yoluyla daha sonra geldikleri Anadolu sahasında ikinci lehçe olarak edinmiş oldukları Oğuz Türkçesiyle kendi ana lehçelerini karıştırmaları suretiyle meydana gelmiştir. Üçüncü görüşe göre Oğuzca, Horasan ve civarında yaşamaya devam eden Oğuz unsurlarının Eski Türk yazı dili geleneğine sahip Türk boylarıyla etkileşimleri sonucunda bu bölgede yazı dili hâline gelmeye başlamış, karışık lehçeli eserler diye adlandırılan metinler de bu bölgede yazılmışlardır. Bu çalışmanın amacı karışık lehçeli eserlerle ilgili tartışmalara doğrudan müdahil olmak değildir. Eldeki verilerden hareketle konuya farklı bir bakış açısı getirme amacındaki çalışmamızda, karışık lehçeli eserler içerisinde gösterilen Behçetü’l-Hadâ’ik fî-mev’izati’l-halâ’ik, Kitâb-ı Ferâ’iz, Karışık Dilli Kur’ân Tercümesi adlı eserlerde karşılaştırma işlevinde kullanılan ve diğer tarihî lehçelerde örneğine rastlanmayan {+dAn köre} yapısı ele alınacaktır.