Özet:

Genel anlamda ahlakın övdüğü iyi olma, alçak gönüllülük, yiğitlik, doğruluk vb. niteliklerin genel adı ya da fazilet dediğimiz kavramla açıklayabileceğimiz, insana ait ruhsal olgunluğu ifade eden “erdem” kavramı, birçok kavramla ilişkilendirilerek günümüze kadar çeşitli evrelerden geçerek gelmiştir. Antikçağdan itibaren düşünürlerin erdeme verdiği anlamlar tüm zamanlar ve mekânlar içerisinde, ahlak öğretileriyle birbirinden farklı zamanlarda farklı anlamlar taşıyabilmiştir. Felsefe tarihinin başköşesine oturan “insanın ve yaşamın anlamı nedir” sorusuna düşünürlerin verdiği cevapta “mutlu olmak”, mutluluğa ulaşabilmek için ise “erdemli olmak” ifadesi, özelde insanın kendisine indirgenen, genelde ise toplum ve devlete, yöneten ve yönetilen ilişkisinde ele alınabilecek bir kavramdır. Mutluluğa erişebilmenin tek yolunun erdemli olmak olduğunu ifade eden Antikçağ düşünürleri zamanla yerini erdemsizliği öven bir modern düşünceye bırakmıştır. Bu düşünce özellikle siyasette kendine yer edinmiştir. Çalışmamızda insandan topluma, kent-devletten, ulus-devlete, erdemin salt dinde veya insanla mı sınırlı kaldığı, siyaset içinde yerinin olup olmadığı, siyasetin kirliliği ve karmaşıklığı imajını veren düşüncelerin hangi kaynaklardan çıktığı, tarih süzgecinden geçirilerek verilecektir.

Anahtar Kelimeler: