Özet:

Amaç: Karpal tünel sendromu (KTS) tedavisinde, kinesio taping bantlama tekniğinin ne kadar etkin olduğunu araştırmak ve bu teknik ile retinaculum musculorum flexorum’un myofascial gevşetilmesi, n. medianus mobilizasyonu ve tendon gliding egzersizlerinin üçünün birlikte yapıldığı tedavi programının etkinliğini karşılaştırmaktır. Materyal ve Metod: Gönüllü KTS’li 40 bayan hasta, rastgele 20 kişilik iki gruba ayrıldı ve 4 hafta tedaviye alındı. Grup 1’e haftada 5 gün retinaculum musculorum flexorum’un myofascial olarak gevşetilmesi, n. medianus mobilizasyonu ve tendon gliding egzersizleri; Grup 2’ye pazartesi-perşembe günleri haftada 2 defa kinesio taping bantlama tekniği uygulandı. Her bir hasta tedavi öncesi ve sonrası Boston Semptom Şiddeti Skalası ve Boston Fonksiyonel Kapasite Skalası ile değerlendirilip, her grubun tedavisinin kendi içinde etkinliğine ve iki grubun tedavi etkinliğinin birbiriyle karşılaştırılması yapıldı. Bulgular: Her iki grupta da tedavi öncesi ve sonrası Boston Semptom Şiddeti Skalası ve Boston Fonksiyonel Kapasite Skalası değerleri istatistiksel olarak anlamlı şekilde azalmıştır. Egzersiz grubu ve bantlama grubu Boston Semptom Şiddeti Skalası’nda tedavi öncesi ve sonrası arasındaki fark karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmazken, Boston Fonksiyonel Kapasite Skalası’nda iki grup arasında anlamlı bir fark tespit edildi. Sonuç: Her iki grupta da KTS semptomları açısından olumlu etkiler sağlandığı tespit edilmiş, gruplar arasında istatistiksel olarak fark bulunmamıştır. KTS fonksiyonları açısından değerlendirildiğinde egzersiz grubu bantlama grubundan daha etkin çıkmıştır. 

Anahtar Kelimeler: