Abstract:

Amaç: Bu çalışmanın amacı farklı final irrigasyon prosedürlerinin MTA Fillapex kök kanal dolgu patının bağlanma dayanımı üzerine olan etkisini araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada 98 adet çürüksüz insan alt premolar dişi kullanıldı. Dişlerin koronal bölümleri çalışma uzunlukları 12 mm olacak şekilde uzaklaştırıldı. Kök kanalları ProTaper Next ile genişletildi. Örnekler rastgele 7 gruba dağıtıldı ve farklı final irrigasyon prosedürleri (Grup 1:EDTA, Grup 2:%10 glikolik asit, Grup 3:%17 glikolik asit, Grup 4:EDTA+CHX, Grup 5:%10 glikolik asit+CHX, Grup 6:%17 glikolik asit+CHX ve Grup 7:Distile su) uygulandı. Kök kanalları MTA Fillapex ve guta perka ile dolduruldu. Örneklerden, apikal konstriksiyondan itibaren 4 ve 9 mm mesafede olacak şekilde kesitler alındı. Push-out testi yapılarak kesitlerdeki kök kanal dolgusunun bağlanma dayanımı değerleri hesaplandı. Veriler Duncan ve T testleri kullanılarak istatistiksel olarak incelendi. Bulgular: Gruplar arasında yapılan değerlendirmede 4. ve 9. mm’den alınan her iki kesitte de; kök kanal dolgusunun en yüksek bağlanma dayanımı değerleri Grup 6’da, en düşük bağlanma dayanımı değerleri ise grup 7’de tespit edildi (p<0,05). Her iki kesitte de bağlanma dayanımı Grup 6>Grup 3>Grup 5≥Grup 2>Grup 4≥Grup 1>Grup 7 şeklinde tespit edildi. Grup içi değerlendirmede ise; bütün gruplarda 9. mm’den alınan kesitlerdeki kök kanal dolgusunun bağlanma dayanımı değerleri, 4. mm’den daha yüksek bulundu (p<0,05). Sonuç: MTA Fillapex kök kanal dolgu patının bağlanma dayanımı açısından; glikolik asit EDTA’dan daha yüksek değerler gösterdi. %17 glikolik asit ve CHX ile yapılan final irrigasyonu en yüksek bağlanma dayanımı değerlerini gösterdi.

Keywords: