Özet:

Yoksulluk veya gelir adaletsizliginin insan haklariyla iliskisi büyük; ancak bu iliskinin kabulü de, insan haklarinin, özellikle sosyo-ekonomik haklarin kendisi de sorunlu. Bu nedenle üzerinde çok konusulan ve farkli fikirlerin ortaya çiktigi bir alanla karsilasmaktayiz. Bu yazi çerçevesinde, bu konuda ortaya çikan tartismalara, yaklasimlar ve sorunlara deginmeye çalistim. Ancak yoksulluk gibi hem çok yaygin hem de iyi tanimlanmamis bir sorun karsisinda bu tartismalarin sinirlari oldugu da ortada. En önemli sinirlama da, yoksullukla ilgili tartismalarin çogunda bugünkü ekonomik sistem ve politikalarla iliski kurulmamasiyla ilgili. Küresellesme sürecinde bir yanda zenginlik öte yanda yoksullugun artmasi gibi bir olgu ile karsilasilmasi, yoksullugun uluslararasi kuruluslarca yeniden “kesfedilmesine” yol açiyor; ancak genellikle bu büyük derdin neo-liberal politikalar ve küresellesen kapitalizm gibi sisteme iliskin bir sorun olarak görülmemesi de terc ih ediliyor. Böyle olunca çare de “insani yardim” oluyor. Hatta sorunu insan haklarina baglayanlar iç in de, ciliz uluslararasi yardimlarin artmasi meselesi gündeme kaplamakta. Özetle bu makalede, yoksullugun en basta günümüzdeki egemen sistemin neden oldugu bir küresel ekonomik adaletsizlik oldugunu ve sistem elestirileriyle birlikte düsünülmediginde sorunu tanimlamanin da, çözümlemenin de mümkün görünmedigini vurgulamaya çalistim. Günümüzün egemen anlayisinin henüz bu noktaya gelmekten uzak kaldigi gibi bir gerçek karsisinda, sorunu bu çerçevede tartismanin önemi de büyük.

Anahtar Kelimeler: