Görüntüleme
18
İndirme
7
Biz bu araştırmada, Mevlânâ Celâleddîn Rumî’nin ahlak öğretisinde nefs-ruh ayrımını ve bu ayrımın insan karakteri üzerindeki etkilerini ele almaya çalıştık. Önce bir literatür taraması yaptık. Sonra düşünürün bu kavramlara yüklediği etik anlamları tespit etmeye ve ahlakî sonuçlarını göstermeye gayret ettik. Araştırma sonunda Mevlânâ’nın felsefî bir ahlak öğretisinden ziyade dinî-tasavvufî yönü ağır basan bir ahlak öğretisi geliştirdiği ve ruhu, insanın olumlu yanı kabul ederken nefsi, insanın olumsuz yanı kabul ettiğini gördük. Yine onun, ruhu güzel duygu, düşünce, huy ve erdemlerin temel kaynağı olarak görürken nefsi, kötü duygu, düşünce, huy ve erdemsizliklerin temel kaynağı olarak gördüğü sonucuna ulaştık.
In this study, we tried to discuss the differentiation of the spirit in the moral doctrine of Mevlânâ Celâleddîn Rumî and the effects of this differentiation on the human character. We first had a literary review. Then we tried to identify the ethical meanings that the thinker charged on these concepts and to show their moral consequences. At the end of the study, we saw that Mevlânâ developed a moral doctrine that emphasizes the religious-tasavvufist aspect rather than a philosophical moral teaching, and that the spirit accepts the positive side of man, while the spirit accepts the negative side of man, the spirit accepts the negative side of man. Again, when he sees the soul as the fundamental source of good feelings, thoughts, minds and virtues, we have come to the conclusion that he sees the soul as the fundamental source of good feelings, bad feelings, thoughts, minds and discomforts.
Alan : Eğitim Bilimleri; İlahiyat
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
