Abstract:

Bu makale, Rusya Federasyonu (RF)’nun Batı’ya yönelik dış politikasının oluşumundaki “kimlik ve büyük güç statüsü arayışını” konstrüktivist (inşacı) bir yaklaşımla ortaya koymayı amaçlamaktadır. Sovyetler Birliği’nin 1991’de dağılması, Rus kimliğine ilişkin tartışmaları alevlendirmiş ve Rus dış politikası uzun süreli bir “kimlik ve statü arayışı” içine girmiştir. Bir yerde krize dönüşen bu kimlik arayışı ülkenin dış politikasını etkilemiştir. 1990’larda bu konu, dağılan bir imparatorluğun coğrafi ve psikolojik mirası üzerine sorun çıkarmıştır. RF 90’lı yıllarda genelde kendi zayıflığından kaynaklanan nedenlerle Batı ile yakın ilişki içinde olsa da, Putin ve Medvedev dönemlerinde Avrupa’ya karşı politikalarında Avrupa ülkelerinin kendisine olan enerji bağımlılığını, ABD’ye karşı politikalarında ise büyük bir nükleer güç ve BMGK daimi üyesi olmanın avantajlarını sonuna kadar kullanan RF, Doğu Avrupa, Orta Doğu, Orta Asya ve Uzak Doğu gibi birçok bölgede etkin ‘bölgesel güç’ olmanın bileşkesi olarak kendisini ‘büyük güç’ olarak görmekte ve buna göre küresel ölçekte davranış ve hamlelerde bulunmaktadır. Kendisini kültürel olarak Avrupalı gören RF, dünya politikalarında ise daha çok Avrasya’lı ve “büyük güç statüsünde bir devlet” gibi hareket etmektedir

Keywords: