Özet:

Bu çalışma, 1990-2018 yılları arasında Türkiye'nin işgücü verimliliği kalıplarını ve bu kalıpların zaman içindeki değişimlerini değerlendirmekte ve işgücü verimliliği artışının Türkiye'nin ekonomik performansı üzerindeki rolü hakkında yeni bulgular sunmaktadır. Ayrıca, işgücü verimliliği değişimini statik ve dinamik ölçümler aracılığıyla sektör-içi değişim ve sektörler-arası değişim (yapısal değişim) bileşenlerine ayrıştırmakta, böylece işgücü verimliliğindeki değişimlerin bir sektörün kendi içindeki verimlilik değişikliklerinden mi yoksa farklı verimlilik düzeylerine sahip sektörler arasında emeğin yeniden tahsis edilmesinden mi kaynaklandığını ortaya koymaktadır. Çalışmanın bulguları Türkiye’nin işgücü verimliliğinin, özellikle sanayi sektörü için, OECD ülkelerinin ortalamasının oldukça altında kaldığını ortaya koymaktadır. Ayrıca, işgücü verimliliğindeki artışın, istihdam oranı, işgücüne katılma oranı, çalışma yaşının toplam nüfusa oranı gibi diğer unsurlara kıyasla büyümenin itici gücü olduğunu göstermektedir. Son olarak çalışma, işgücü verimliliği artışında, sektör içi verimlilik artışının, yapısal değişimden çok daha önemli bir rolü olduğunu ortaya çıkarmaktadır. Çalışma aynı zamanda, işgücü verimliliğini artırmak, kaynakların tahsisini iyileştirmek ve  ekonomik büyümeyi teşvik etmek için politikalar önermektedir.

Anahtar Kelimeler: