Giriş: Çalışmamızın amacı, pediatrik endokrinoloji kliniğinde takip edilen Tip 1 diabetes mellitus (DM) tanılı çocuk ve ergenlerde, diyabet kampının HbA1c, vücut kitle indeksi (VKİ) ölçümlerine, anksiyete ve depresyon puanlarına ve yaşam kalitesi değişimlerine etkisini incelemektir. Olgular kampa gitmeden ve kampa katıldıktan 6 ay sonra değerlendirilmiştir. Yöntemler: Çalışmamızda 2018 yılında, 29 Temmuz-7 Ağustos tarihleri arasında İznik’te gerçekleştirilen kampta, Diyarbakır’dan katılan olgular değerlendirilmiştir. Arkadaşım Diyabet Kampı’na katılan 17 olgunun HbA1c düzeyleri, VKİ, çocuklar için depresyon ölçeği (ÇDÖ), Çocuklarda Anksiyete Tarama Ölçeği (ÇATÖ) ve Yaşam Kalitesi Ölçeği (çocuklar ve ergenler için) puanları kampa katılmadan önce ve kampa katıldıktan 6 ay sonra değerlendirilmiştir. Bulgular: Çalışmaya alınan 17 olgu pediatrik endokrinoloji kliniğinde takipli 720 hastanın arasında daha önce kampa katılmamış ve ailesi kampa katılmasını kabul eden tip 1 DM’li olgulardan seçilmiştir. Grubun yaş ortalaması 13,1(min:10-maks:17,5),tanı alma yaşı ortalaması 7,6 (min:1-maks:15) olarak saptanmıştır. HbA1c düzeyleri, VKİ ve ölçek puanları değerlendirildiğinde kamp öncesi ve sonrası anlamlı fark bulunamamıştır. Ancak 6. ayda ölçülen HbA1c düzeyleri ile depresyon ve anksiyete puanları ile pozitif, yaşam kalitesi puanları ile negatif yönde bir ilişki bulunmuştur. Bu ilişkinin anlamlı olduğu saptanmıştır (p<0.05). Sonuç: Diyabet kampları diyabete yönelik eğitimlerin yapıldığı, akran desteğinin olduğu, hem bilgilendirici hem eğlendirici ortamlardır. Bizim çalışmamız kamp etkinliğinin depresyon, anksiyete ve yaşam kalitesi üzerine kısa dönemde (6 ay) olumlu bir etkisi olmadığını ortaya koymuştur. Ancak psikiyatrik etkilerini değerlendirmek için uzun izlemli çalışmalara ihtiyaç vardır.
Introduction: The aim of our study is to study the impact of type 1 diabetes mellitus (DM) diagnosed in children and adolescents, followed in the pediatric endocrinology clinic, on the measurements of HbA1c, body mass index, anxiety and depression points, and on the changes in the quality of life. The events were assessed six months before going to the camp and after participating in the camp. Methods: In our study, in 2018, events from Diyarbakır were evaluated in the camp held in Iznik between July 29 and August 7. The HbA1c levels, VKI, depression scale for children, anxiety scale for children, and quality of life scale (for children and adolescents) were evaluated before and 6 months after the camp participation. The findings: 17 of the cases studied in the pediatric endocrinology clinic followed 720 patients were selected from cases of type 1 DM that had not previously participated in the camp and their family accepted to participate in the camp. The average age of the group is 13.1 (min:10-max:17,5), the average age of identification is 7.6 (min:1-max:15). When HbA1c levels, VKI and scale points were assessed, no significant difference was found before and after the camp. but 6. The HbA1c levels measured per month have been linked to the positive, the quality of life and the negative direction of depression and anxiety points. It is found that this relationship is meaningful (p<0.05). The result: Diabetes camps are both informative and entertaining environments where diabetes training is carried out, with fellow support. Our study has shown that camp activity has no positive impact on depression, anxiety and quality of life in a short period (6 months). However, long monitoring studies are needed to evaluate their psychiatric effects.
Alan : Sağlık Bilimleri
Dergi Türü : Uluslararası
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|