Özet:

Birinci Dünya Savaşı sonunda Filistin’de bir manda rejimininkurulması, Birleşmiş Milletlerce 1947’de kabul edilen taksimplanı, ve her halkın kendi geleceğini belirleme hakkı self-determinasyon konusunda uluslararası hukuk alanında kaydedilen gelişmeler, hiç şüphe yok ki Filistin halkının devletkurma hakkını ortaya koymaktadır. Ne var ki, İsrail, öncelikliolarak, devlet olarak vücut bulmasından itibaren manda yönetimi altındaki tüm Filistin toprakları üzerinde sömürgeciyerleşimci bir devlet olma yolunu seçmiştir. Nitekim 1993ile 2000 yılları arasında İsrail ve Filistin tarafları arasındagerçekleşen Oslo müzakere sürecinin Filistin halkının geleceğeilişkin siyasi beklentilerini tersyüz etmiş olması, şaşırtıcıdeğildir. O nedenle, Oslo ‘barış süreci’ni, ABD ile İsrail’in,Filistinlilerin self-determinasyon haklarına dayalı olarak bağımsız olma ihtimallerini ortadan kaldırmak için suiistimalettikleri yeni bir ‘boyun eğdirme aracı’ olarak tanımlamak,en doğrusu olacaktır. Bugün, Filistin halkının self-determinasyon hakkını hayata geçirmek için Filistinlilerin ve onlarıdestekleyenlerin izlemeleri gereken yeni strateji, BirleşmişMilletler içinde ihdas edilmiş olan mekanizmaları daha etkinkullanarak, İsrail’e karşı, inter alia, yaptırım uygulanmasınıöngören kararların alınması için çaba göstermektir

Anahtar Kelimeler: