Abstract:

Amaç: Bu çalışmanın amacı İzmir ilindeki bir grup lise öğrencilerinde akıllı telefon bağımlılığının yalnızlık düzeyi ile arasındaki ilişkiyi belirlemektir.  Yöntem: Araştırmanın verileri literatür taranarak hazırlanan Bilgi Formu, Akıllı Telefon Bağımlılığı Ölçeği Kısa Formu (ATBÖ-KF) ve UCLA Yalnızlık Ölçeği ile toplandı. Çalışmaya toplam 465 öğrenci katıldı.  Bulgular: Çalışmaya katılan öğrencilerin yaş ortalaması 16.15±1.04, %42.8’i erkek ve %57.2’si kadındır. ATBÖ-KF puan ortalaması 28.14±11.54 ve UCLA Yalnızlık Ölçeği puan ortalaması 53.74±5.43’tür. ATBÖ-KF puan ortalamaları UCLA Yalnızlık Ölçeği arasında anlamlı pozitif ilişki saptandı (r: .202, p:0.00). Öğrencilerin ATBÖ-KF puan ortalamaları ile genel not ortalamaları ve yaş arasında anlamlı ilişki saptanmazken (p<0.05), ATBÖ-KF puan ortalamaları ile telefon kullanım süresi arasında pozitif orta düzeyde ilişki saptandı (r:.409, p:0.00).  Sonuç: Ergenlik dönemindeki öğrencilerin yalnızlık duyguları hissederek akıllı telefonları ile daha fazla vakit geçirdikleri ve bağımlılık için risk oluşturduğu söylenebilir. Toplum ruh sağlığı hemşirelerinin davranışsal bağımlılıklardan korunma ve yalnızlık ile baş etme konularında ruh sağlığını geliştirme programlarından yararlanmaları önerilebilir. 

Keywords: