Abstract:

Gerçek hayatta yaşanmış bir aşkın hikâyesi olduğu rivayet edilen “Leylâ vü Mecnûn”, Türk edebiyatında pek çok şair tarafından işlenmiş bir konudur. Bu şairlerden biri olan Fuzûlî ise gelenekten miras aldığı konuyu işleyişteki başarısıyla adını, “Leylâ vü Mecnûn”la özdeşleştirmeyi başarmıştır. Bu durum, “Leylâ vü Mecnûn” üzerine yapılmış olan çalışmaların, genellikle Fuzûlî’nin eserine yönelik olmasında da kendisini açık bir şekilde hissettirmektedir. Bu çalışmada da Fuzûlî’nin “Leylâ vü Mecnûn”u esas alınmıştır. Bu konuda, mesnevinin şairi olan Fuzûlî’yle, başkarakteri olan Mecnûn arasında bir kader ortaklığından bahsetmek mümkündür. Nitekim Fuzûlî’nin diğer “Leylâ vü Mecnûn” şairleri arasında ön plana çıkması gibi, söz konusu çalışmaların içeriğinde de dikkatlerin daha ziyade Mecnûn’a çevrildiği görülmektedir. Leylâ’nın mesnevi içindeki esas varlık sebebi, Mecnûn’u ilahî aşka ulaştırmada basamak görevi üstlenecek olan beşerî aşkın taraflarından biri olması bakımındandır. Ancak eserin bütünü göz önünde bulundurulduğunda, onun mesnevi içindeki fonksiyonunun bununla sınırlı kalmadığı görülmektedir. Çünkü Leylâ, iki ayrı fonksiyonu kendisinde birleştirmiş bir şekilde okuyucunun karşısına çıkmaktadır. Bu çalışma, Leylâ’nın mesnevi içinde yüklenmiş olduğu ikinci fonksiyonu ortaya çıkarma amacını taşımaktadır.

Keywords: