Özet:

Samanoğulları döneminin önde gelen şairlerinden biri, ayna zamanda Mesudî-yi Mervezî’den sonra Şahnâme yazan ikinci şair olan Ebû Mansûr Muhammed b. Ahmed Dakikî-yi Tusî’yi asıl üne kavuşturan onun İran ulusal değerleri başta olmak üzere kültrel mirasını aktarmayı amaçlayan Şahnâme yazımında ilk adımı atmış olmasıdır. Dakikî’nin bir övgü şairi olduğu konusunda tereddüt yoktur, yaşadığı dönemlerin övgü şairleri arasında yer almaktadır. Özellikle o dönem emirlerini öven şiirleriyle elde ettiği kazançla görkemli bir mal varlığı elde etmiş, Samanîler döneminde yaşamış ve şiirlerinde o hanedan emirlerini övmüştür. Dakikî’nin şiir tarzı Horasan şiir tarzıdır. Şiirleri IV./X. yüzyıl Samanî dönemi şiiri özellikleri taşır: konuları açısından doğa betimlemeleri, abartısiz, övgülere yer verir. Bu dönem şiirlerinde yaygın olarak şarap, gül, bağ bahçe ve bahar tasvirleri, bilgi, akıl, sevgilinin yüzü, yanağı, zülüflerini konu olan şiirler çok yer alır. Kahramanlık şiirlerinin ikinci büyük usta şairi ulusal kahramanlık şiiri yazma dalında ad bırakan Dakikî-yi Tusî’dir. Bu türün bir sonraki vedoruktaki ismi Firdevsî, onun Şahnâme’sinden tamamlamış olduğu yaklaşık bin dizeyi bir harfine bile dokunmadan ünlü Şahnâme’sine alarak günümüze gelmesini sağlamıştır

Anahtar Kelimeler: