Özet:

Denetim sürecinde örgütün planlanan amaçlarına ulaşmasını gerçekleştirmede önüne çıkan sorunlar belirlenir ve düzeltme yolları aranır. Denetim, örgütte hem performans belirleme hem de bir gelişim aracıdır. Alan yazında denetim, temel aldığı felsefi görüşlere göre, bilimsel denetim, sanatsal denetim, klinik denetim, öğretimsel denetim gibi, farklılaşmaktadır. 80’li yıllara kadar bilimsel yönetim anlayışının beslediği denetim anlayışı, iş görenin önceden belirlenen standartlara göre yeterli veya yetersiz biçiminde değerlendirilmesinden ibaretti. Geçen 30 yılda yönetim anlayışındaki değişimler, denetim süreçlerine de yansımıştır. Dolayısıyla denetim süreci de sadece iş görenin eksiklerini belirleme işlevinden uzaklaşarak, iş göreni aynı zamanda değiştirmeyi ve geliştirmeyi de hedeflemiştir. Türkiye’de eğitimcilerin değerlendirilmesinde son yıllarda ortaya çıkan akımlar etkili olsa da, Milli Eğitim Bakanlığı’nın (MEB) müfettişler aracılığı ile gerçekleştirdiği denetim, teftiş adı altında, bilimsel denetim anlayışını temsil etmektedir. Farklı denetim anlayışları, yeniliklerinden dolayı, alan yazında irdelenmektedir. Türkiye’de tüm eğitimcilerin kariyerleri boyunca her yıl yaşadıkları denetim hakkında birçok akademik çalışma bulunmaktadır. Ancak bilimsel denetimi bir denetim biçimi olarak irdeleyen kaynaklar yeterli değildir. Literatür taraması yöntemi ile oluşturulan bu çalışma söz konusu boşluğu doldurmayı amaçlamaktadır.

Anahtar Kelimeler: