Abstract:

Divan edebiyatı, tarih sahnesinde bulunduğu yaklaşık altı asırlık süreyle Türk edebiyatı içinde oldukça mühim bir yere sahiptir. Fuzûlî ise on altıncı yüzyıl divan şiirinin ve bütün Türk edebiyatının önde gelen şairlerindendir. Şairin Türkçe, Arapça ve Farsça divanlarının yanında manzum ve mensur olarak kaleme alınmış birçok eseri vardır. Söz konusu eserlerden biri olan ve aynı zamanda çalışmamıza da konu olan Leylâ vü Mecnûn mesnevisi, hem Fuzûlî’nin hem de bütün Doğu edebiyatlarınınbaşarılı ve şöhretli aşk hikâyelerinden biridir. Bu çalışmada, Fuzûlî’nin Leylâ vü Mecnûn’unda yer alan gül ve gül bahçesiyle ilgili teşbih, tasvir, tahayyül ve tasavvurlar ele alınmıştır. Böylece şairin mesnevideki akış içinde söz konusu kavramlara hangi manaları yüklediği, klâsik Türk şiiri geleneği içinde orijinal söyleyişlere yer verip vermediği tespit edilmeye çalışılmıştır

Keywords: