Bu araştırma, üniversite öğrencilerinin yalnızlık düzeyleri ile aile aidiyeti arasındaki ilişkinin incelenmesi amacıyla gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın çalışma grubunu Isparta Uygulamalı Bilimler Üniversitesi Atabey Meslek Yüksekokulu’nda okuyan 234 öğrenci oluşturmaktadır. Katılımcılara sosyo-demografik bilgilerinin ölçüldüğü veri formu, yalnızlık düzeylerinin ölçüldüğü UCLA Yalnızlık Ölçeği ve aile aidiyeti tutumlarının belirlenmesi için Aile Aidiyeti Ölçeği uygulanmıştır. Russell ve arkadaşları (1978) tarafından geliştirilen ve Demir (1989) tarafından geçerlik ve güvenirlik çalışması yapılan UCLA Yalnızlık Ölçeği 20 maddeden, Mavili ve arkadaşları (2014) tarafından geliştirilen Aile Aidiyeti Ölçeği 17 maddeden ve 2 faktörden oluşmaktadır. Araştırmanın sonucunda yalnızlık puanları ile aile aidiyeti alt ölçeklerinden kendilik aidiyeti alt boyutu ile negatif yönlü orta bir ilişki (r=-,495), aile aidiyeti alt boyutu ile negatif yönlü orta bir ilişki (r=-,436) bulunurken, aile aidiyeti ile yalnızlık arasında ise negatif yönlü orta bir ilişki (r=-,528) bulunmuştur. Aile aidiyetinin yalnızlığa etkisinin incelenmesi amacıyla regresyon testi yapılmış ve etkinin incelenmesi amacıyla kurulan regresyon modeli anlamlı bulunmuştur (F=,45,372 p<0,05). Yalnızlığı hangi değişkenlerin açıkladığına ilişkin sonuçlara bakıldığında aile aidiyeti ölçeğinin alt boyutlarından olan kendilik aidiyeti ile aile aidiyetinin negatif yönde etkilediği (B=- ,415 B=-,642 p<0,05) ve aile aidiyetinin etkisinin daha fazla olduğu bulunmuştur. Öğrencilerin yalnızlık düzeylerinin düşük, aile aidiyetinin yüksek bulunduğu bu çalışmada yalnızlık ve aile aidiyetlerinin yaş, sınıf ve kardeş sayısı arasında anlamlı farklılaşmadığı, diğer bazı değişkenlerde anlamlı farklılaştığı görülmüştür.
This study was conducted with the aim of studying the relationship between university students’ loneliness levels and family membership. The study group consists of 234 students studying at the Atabey Professional High School of Applied Sciences University of Isparta. The data form in which the socio-demographic information was measured, the UCLA Solitude Scale, where the solitude levels were measured, and the Family Aid Scale were applied to determine the attitudes of family membership. The UCLA Solitude Scale, developed by Russell and his friends (1978) and studied validity and reliability by Iron (1989) consists of 20 articles, and the Family Assistance Scale, developed by Mavili and his friends (2014) consists of 17 articles and 2 factors. The study found a negative middle relationship (r=,495), a negative middle relationship (r=,436) and a negative middle relationship (r=,528), while a negative middle relationship (r=,426), a negative middle relationship (r=,426), and a negative middle relationship (r=,528), between family membership and loneliness. The regression test was conducted in order to study the effects of family membership on loneliness and the regression model established in order to study the effect was found meaningful (F=,45,372 p<0,05). The results of which variables reveal the loneliness have found that the self-appartenance, which is from the lower dimensions of the family membership scale, and the family membership have a negative impact (B=- ,415; B=-,642; p<0,05) and the family membership has a greater impact. The study found that the levels of loneliness of students are low, the family membership is high, and that the loneliness and family membership are not significantly differentiated between age, class and brother, and that some other variables are significantly differentiated.
Alan : Eğitim Bilimleri; Filoloji; Güzel Sanatlar; Mimarlık, Planlama ve Tasarım; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|