Günümüzde ekolojik etik alanında tartışmalar yürütülürken en sık bahsi geçen dönemlerden biri doğa filozoflarının yaşadığı Antik Çağ dönemidir. Bununla birlikte Helenistik dönemin kurucu felsefelerinden biri olan Stoacılık da ekolojik etikteki tartışmalar açısından oldukça önemli kaynaklar sunabilir. Bu bağlamda en önemli isimlerden biri ise kuşkusuz Seneca’dır. Seneca’nın erdem tanımı, erdem ile mutluluk arasında kurduğu bağıntı ve bilgelik kuramı, erdemin kuruluşunun doğayla ilişkisini ortaya koyması açısından hem bir yaşam felsefesini hem de ekolojik nitelikte bir etiği duyurur. Filozofun erdem ve bilgeliği, dolaysız biçimde doğaya ilişkin bir bilgi ve doğaya uyum ile açıklaması, güncel bazı ekolojik ilkeler üzerine düşünürken oldukça yararlı sonuçlara varmamıza neden olabilir. Sözgelimi bireysel varoluşumuzun ve toplumsal varoluşumuzun ontolojik bir temeli olması ve bunları ancak doğaya uygun biçimde gerçekleştirdiğimizde erdemli olabileceğimiz tezi, aynı zamanda Seneca’nın kendinden önceki –özellikle de Platon ve Aristoteles gibi- filozofların doğa felsefelerine dönük bir eleştirisi olarak yorumlanması açısından da özgün bir yere sahiptir. Öyleyse erdem, bilgelik, bireysellik ve mutluluk kavramları üzerinden yürütülen bir doğa felsefesinin ekolojik etik açıdan güncel katkılar sunması tartışmanın derinleştirilmesi açısından da önemli gözükmektedir.
One of the most frequently mentioned periods is the Ancient Age in which natural philosophers lived. However, Stoacity, one of the founding philosophies of the Hellenistic era, can also provide very important sources in terms of discussion in ecological ethics. One of the most important names in this context is undoubtedly Seneca. Seneca’s definition of virtue, the bond between virtue and happiness and the theory of wisdom reveal both a philosophy of life and an ethics of ecological nature in terms of the establishment of the virtue with nature. The philosopher’s virtue and wisdom, indirectly an understanding of nature and an explanation of nature, can lead us to very useful results when thinking about some of the current ecological principles. The thesis that it is an ontological basis for our individual existence and our social existence, and that we can be worthy only when we realize it in a manner in accordance with nature, also has an original place in terms of Seneca’s interpretation as a criticism of the philosophers before it – especially like Platon and Aristotle – of the philosophers of nature. Thus, it seems important that a philosophy of nature, which is conducted through the concepts of virtue, wisdom, individuality and happiness, provides up-to-date contributions from an ecological ethical point of view for the deepening of the discussion.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|