Özet:

Özet: Temel girdileri işgücü, ve fiziki sermaye olan neoklasik büyüme modeline (Solow-Swan) göre, azalan verimler yasası gereği gelişmiş ülkeler zamanla durgun duruma girmekle ve gelişmekte olan ülkeler onian yakalamaktadır. Oysa pratikte, gelişmiş ekonomiler daha istikrarlıdırlar ve büyümeye devam etmektedirler. İçsel büyüme modelleri teori ile praîik arasındaki bu çelişkiyi bilgi, teknolojik gelişme, beşeri sermaye, işbölümü ve uzmanlaşma. Ölçek ekonomiler, dışsalhklar ve yayılma etkilerini içselleştirerek aşmışlardır. İçsel büyümenin kaynaklarının tanıtıldığı bu çalışmada, beşeri sermayenin büyümeye katkısı, Türkiye 1963-2001 örneğinde,küçük kareler yöntemiyle test edilmiş ve pozitif katkı bulunmuştur.   Abstract: Developed countries get into steady state and developing countries catch up by the time according to the diminishing returns based on the neoclassical growth models of which main inputs are labor and physical capital. In reality developed countries are more stable on the one hand and go on developing on the other hand. The endogenous growth models have solved this paradox between theory and practice endogenizing the knowledge, technological change, human capital, division of labor, scale economies, externalities and diffusion effects. In this study, in which resources of endogenous growth is introduced, the contribution of human capital to growth has been tested forTtirkey for the 1963-2001 period. Using ordinary least squares method, we found that human capital has positively contributed to growth.

Anahtar Kelimeler: