Özet:

Türkiye’nin yakın siyasi tarihine bakıldığında 1970’li yıllar, “başka türlüsünün” mümkün olduğu inancının hayatın her alanında kendisini gösterdiği; toplumun farklı kesimlerinin birbirleriyle karşılaşan, kesişen, çatışan heterojen “arzu akışlarının” kitlesel eylemlilikle bütünleştiği; siyasetin gündelik hayat ve popüler kültürün her yanına dağılan bir çoğullaşma içinde kendisini gösterdiği özel bir dönemdir. Dönemin Türk sinemasında ba ğ lamında ise, gündelik siyasetin imgelerinin sadece siyasal filmlerle sınırlı kalmayıp tecimsel sinemaya da ‘sızmı ş ’ olması, ço ğ unlukla arzuları “yerli-yurtlula ş tırmaya” yönelen ana akım sinema ve popüler kültürün arzu politikaları tarafından çevrelenip dönü ş türülmesinin olana ğ ını göstermesi açısından önemli ve nadir bir örnek te ş kil etmektedir. Bunlar arasında özellikle ayrıksı sayılabilecek bir damarı  Ş erif Gören’in Orhan Gencebay ortaklı ğ ıyla üretti ğ i arabesk filmler olu ş turmaktadır. Gören’in geni ş halk kitlelerine ula ş abilecek popüler bir yol olan ama aynı zamanda derinde son derece politik bir “his” barındıran arabesk türüne dönemin sol siyasetinden donanımlar ekleyerek üretti ğ i filmlerin, genellikle birbirine kar ş ıt konumlandırılan siyasal sinema ve arabeskin birli ğ inden do ğ an yeni bir “rizom” ortaya çıkardı ğ ı söylenebilir. Bu çalı ş mada, Gören’in dört arabesk filmi, var olan toplumsal yapı ve ili ş ki a ğ larına dair sundu ğ u imgelemle ortaya koydu ğ u “kaçı ş ” stratejileri ba ğ lamında incelenmekte; böylelikle bu filmlerin “sinematografik dü ş ünce” üretme yolunda giri ş ti ğ i çaba ile arzu siyasetiyle nasıl eklemlendi ğ i tartı ş ılmaktadır.

Anahtar Kelimeler: