Özet:

Halk hekimliği birtakım geleneksel yöntem ve ilaçlarla hastalıkları sağaltma olarak adlandırılmaktadır. Halk hekimliğinin kökeni Eski Türklerde Şamanizm inancına kadar uzanmaktadır. Şamanların görevlerinden biri de hastaları tedavi etmekti. Bugün “ocaklı”, “efsuncu”, “kırıkçı-çıkıkçı” ve “kocakarı” gibi adlar verilen kişiler, halk arasında hastaları tedavi ederek adeta Şamanların işlevini üstlenmişlerdir. Günümüzde alternatif tıp olarak da görülen halk hekimliğinde kullanılan sağaltma yöntemleri dinî-büyüsel ve gerçekçi-akılcı nitelikte sağaltma olarak iki grupta toplanabilir. Modern tıptaki büyük gelişmelere rağmen halk hekimliğinin insanlar arasında oldukça rağbet görmesi bizi böyle bir çalışmaya yöneltmiştir. Bu çalışmada Bingöl’de saha çalışması yoluyla elde ettiğimiz halk hekimliği inanç ve uygulamaları mercek altına alınacaktır. Amacımız bu tür çalışmalardan elde edilen bulgularla, hem halkın yüzyıllardır birtakım hastalıklara karşı kullandığı ilaçları ve tedavi yöntemlerini belirlemek, hem de modern tıbbın yararlanabileceği bir veri imkânı sunmaktır  

Anahtar Kelimeler: