Atıf Sayısı
91
Görüntüleme
75
İndirme
41
Son çalışmalar İnsan Kaynakları Yönetimi konusunda bir birinden farklı tanımlama eğilimlerinin varlığını göstermektedir. Bu eğilimlerden biri geleneksel personel yönetimi yaklaşımı üzerine yapılanırken diğer eğilim insan kaynakları yönetimi yaklaşımı (kaynak temelli) üzerine yapılanmaktadır.Geleneksel “personel yönetimi" yaklaşımı insan kaynakları yönetimi kavramının personel yönetiminin yeni adı olduğunu iddia eder. Yeni yaklaşımların iddiası ise bu kavramın geleneksel tanımlamalarla hiçbir biçimde benzeşmediği ve farklı olduğudur. Buna karşılık her iki yaklaşımın ortak noktası/ortak kabulü örgütlerde insan faktörünün artık “stratejik" bir nitelik taşıdığıdır. Her iki yaklaşımın “stratejik" kavramsallaştırmaları da farklı olmakla birlikte “stratejik" olma temel kabuldür. Bu “stratejik" nitelemesi örgütlerin “stratejik iş planları/süreçleri" ile insan kaynakları faktörlerinin arasındaki yakın ilişkileri (organik ilişkiler) vurgulamak için kullanılmaktadır. Bu yakın ilişkiler insan kaynakları yönetimini ya da yöneticilerini bir “üst yönetici" olarak örgütlerin üst pozisyonlarına taşır.Yukarıda ifade ettiklerimiz örgütlerdeki insan kaynakları ile ilgili yeni perspektiflerdir. Zira geleneksel anlamda örgüt-insan ilişkisi kolektif/çoğulcudur ve “insan yönetimi" alt düzey yönetsel işlevler içerisinde kabul edilir. Ek olarak, personel yönetimi yaklaşımında insan faktörü uzun dönemli örgütsel planların içerisinde değerlendirilmez. Bu değişme ile örgütler “insan" faktörünü geleneksel anlamından farklı olarak ele alıp yeni ve uzun dönemli iş stratejileri ile bütünleşmiş bir konuma taşıdıklarında aslında örgütlerdeki “insanyönetimi"gelenekleri ile ilgili her şey radikal biçimde değişmiştir.Bu değişimden sonra ortaya çıkan yeni durumun adı artık stratejik personel yönetimi ya da stratejik insan kaynakları yönetimi değil “insan kaynakları yönetimi"dir.Bu makale örgütlerde insan kaynaklarını örgüt içi fonksiyonlar ve pozisyonlar bakımından ya da stratejik niteliği ile ele alarak tanımı, süreçleri ve değişimi ortaya çıkaran nedenler esasında tartışmaktadır.
Recent studies show the existence of different defining trends in Human Resource Management. One of these trends is based on the traditional personal management approach, while the other trend is based on the human resource management approach (resource-based).The traditional "personal management" approach claims that the concept of human resource management is the new name of personal management. The claim of the new approaches is that this concept is in no way similar to the traditional definitions and is different. On the contrary, the common point of both approaches/shared acceptance in organizations is that the human factor now has a “strategic” character. The "strategic" conceptualizations of both approaches are also different, but the basic acceptance of being "strategic" is. This “strategic” definition is used to emphasize the close ties (organic relationships) between the “strategic business plans/processes” of organizations and human resources factors. These close relationships take the human resource management or their managers to the top positions of organizations as a “higher manager.”The new perspectives we expressed above are about human resources in organizations. Because in the traditional sense, the organization-human relationship is collective/multiple and the “human management” is accepted within the underlying management functions. In addition, the human factor in the management approach is not assessed within long-term organizational plans. With this change, when organizations deal with the “human” factor differently from the traditional meaning and move it into an integrated position with new and long-term business strategies, everything in fact has changed radically with the “human management” traditions in organizations.The new situation that emerged after this change is now called the “human resources management” and not the strategic personnel management or the strategic human resources management.This article discusses the reasons for defining, processing and change in organizations by addressing human resources in terms of organizational functions and positions or by strategic nature.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley