Atıf Sayısı
4
Görüntüleme
42
İndirme
10
Bu araştırmanın amacı I./VII. ve II./VIII. asırda en az bir münekkit tarafından hadis uydurduğu söylenen râvîlerin dönemsel, bölgesel ve râvî-münekkit ilişkisi açısından analizini yapmak ve münekkitlerin bu tür râvîlerin rivâyet uydurduklarını belirlerken uyguladıkları metotları tespit etmektir. Kapsamı ise İbn Hacer’in Lisânü’l-Mîzân adlı eserinden rastgele örneklem yöntemi ile seçilen 3000 râvîden oluşmaktadır ki bu, kitabın yaklaşık yüzde otuzluk kısmına tekabül etmektedir. Seçilen örneklem grubu içerisinde en az bir münekkit tarafından hadis uydurduğu gerekçesiyle eleştirilen hicrî ilk iki asırdaki râvîler bölgeleri, yaşadıkları zaman dilimi, kendilerine yalancılık hükmünü veren münekkit sayısı ve onlarla muâsaratları açısından incelenmiş ve ricâl tenkit ilminin gelişim tarihi dikkate alınarak bazı yorumlar yapılmıştır. Bu bağlamda hicrî ilk iki asırda hadis uydurma faaliyetlerinin hangi bölgelerde yoğunlaştığı ve bunların muhtemel sebepleri, yalancılıkla nitelenen râvîlerin kendi dönemlerinde mi yoksa ölümlerinden sonra mı değerlendirmeye tâbi tutuldukları ve -varsa- vefatlarından sonra hadis uydurdukları açıklanan râvîlerin oranı tespit edilmiştir. Böylece, ricâl tenkit tarihini, özellikle müteahhir dönem âlimleri tarafından yapılan yorumlar üzerinden betimlemek yerine bu disiplinin temel konusu olan ve gerekçeli tenkide tâbi tutulan râvîlerin analiz edilmesiyle elde edilecek veriler üzerinden ortaya koyma imkânı elde edilmiştir. Uygulama alanını merkeze alarak yapılacak bir ricâl tenkit tarihi okumasına hizmet etmesi amacıyla yapılan bu araştırmanın başlangıç niteliğinde olduğu vurgulanmalıdır. Bu makale, Kayseri Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri (BAP) kapsamında SHD-2020-1011 nolu proje koduyla destekleme kapsamındadır.
The purpose of this study is to analyze first two centuries of the hijra transmitters, who were criticized by at least one critic for making ḥadı̄ths, in terms of periodical, regional and narrator-critic relations and to determine the methods used by the critics in evaluating such transmitters. Its scope consists of 3000 narrators selected by random sampling method from Ibn Ḥajar's work named Lisān al-Mīzān, which corresponds to approximately thirty percent of the book. The transmitters in the first two centuries who were among the sample group and criticized by at least one critic for forging ḥadı̄ths were examined in terms of their region, the period, the number of critics who gave them this verdict and their contemporaries and some comments are made considering the development history of transmitters criticism. In this context, it was determined in which regions the activities of fabricating ḥadı̄ths were concentrated in the first two centuries of hijri and its probable reasons, whether the transmitters described as lying were evaluated in their own times or after their deaths, and the proportion of narrators who were depicted to have fabricated ḥadı̄ths after their deaths, if any. Thus, instead of describing the history of transmitters criticism through the comments made especially by late period scholars, it will be possible to explain it through the data obtained from the analysis of transmitters criticized, who are the main subject of this discipline. It should be stressed that this research is preliminary article which aiming the benefit to reading of the history of transmitter criticism. This article was supported by the Scientific Research Projects of Kayseri University (BAP) with project code SHD-2020-1011.
Alan : Eğitim Bilimleri; Filoloji; Güzel Sanatlar; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
