Görüntüleme
6
Gösterim, kişinin el, baş gibi azalarını kullanarak dilsel birimlerle söylem ve metin dışında bir durumun bileşenlerine işaret etme veya gösterme edimine denilmektedir. Gösterim, bir konuşma ediminde kişisel, uzamsal, zamansal, sosyal veya söylem olarak gönderimde bulunmaktadır. Dolayısıyla ataması iletişim eylemini çevreleyen bağlamla doğrudan ilişkili olan zamirler, işaret isimleri ve zarflar gibi dilbilimsel unsurlarla yapılmaktadır. Gösterim ifadelerinin gönderimleri sadece gerçek iletişim bağlamında tespit edilebildiği için edimbilimin ilgi alanına girmiştir. Çalışmada işaret isimlerinin Arap dilindeki yapısal ve gönderimsel özelliklerini tespit ederek Kur’ân’da geçen işaret isimlerinin gösterim türleri bağlamında gönderimlerini araştırılmaktadır. Ayetlerde geçen her işaret ismi ayrı ayrı gösterim türlerine gönderimleri açısından ele alınmaktadır. Yapılan araştırma neticesinde işaret isimlerinin Kuran’da kişisel, uzamsal, zamansal, söylem gösterimleri ve artgönderim ve öngönderim olarak kullanıldığı anlaşılmıştır. Klasik Arap dili ve tefsir kaynaklarında modern dilbilimsel bir yaklaşım olan gösterim türleri, artgönderim ve öngönderime bağlı gönderimlere değinildiği sonucuna varılmıştır. Yapılan çalışmada bazı Kur’ân meallerinde ilgili ayetlerdeki gösterici unsurların gönderimleri belirtilirken bazılarında gösterici unsurun müstakil anlamı verilerek yetinildiği görülmüştür.
This study aims to analyse the demonstrative nouns used in the Qur’anic verses within the context of deixis and types of deixis, which are research areas of pragmatics, and to identify the types of deixis used in the Qur’an. This study also aims to provide insight into how to present the references of demonstrative nouns, especially in Qur’anic translations, to be understood correctly by the readers. This is because the translations of the Qur’an are presented in written form, and the references of the deictic units are not expressed clearly in some of them. In this case, it is assumed that the reader might have difficulty understanding the meanings of the deictic such as “this, to this, these”. This study, firstly by studying deixis and its types from the modern linguistics and pragmatics resources, aims to form a conceptual framework. After the first chapter, upon which the main problem of the study will be built, is completed, the demonstrative nouns are analysed in terms of their structural and referential aspects within balāg̲h̲a and tafsīr sources, classical Arabic language nahw sources being in the first place. After the obtained data is analysed, their references are determined by associating the demonstrative nouns in Qur’anic verses with types of deixis, anaphora and cataphora. In this direction, firstly, the demonstrative nouns in the Qur’an will be identified, and the type of deixis will be explained by providing one example for each one of the demonstrative nouns in terms of their referential variety. For this purpose, this study highlights the demonstrative nouns which cannot be directly understood but only can be identified by checking the context. That is, the demonstrative nouns that take adjectives or are adjectives themselves will not be included in the scope. The references to these nouns existing in the verses will be specifically analysed within the classical tafsīr works. This study is significant as it reveals the references of demonstrative nouns by analysing the types of deixis in order to understand the Qur’an more accurately. Though there are various studies regarding demonstrative nouns, there are no studies found analysing the references of these nouns according to their types of deixis.
Alan : İlahiyat
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
