Citation Number
1
Views
65
Downloands
17
Nassların anlaşılması ve metinlerinin yorumlanması fıkıh çalışmalarında birçok ekolün ve âlimin faaliyetlerinin merkez noktası olmuş, bunun sonucunda her bir usûl ekolü nassları sahih bir biçimde anlamak ve yorumlamak amacıyla kendi usûl anlayışlarına uygun bir yöntem bulma arayışına girmişlerdir. Bu amaçla fıkıh ekolleri kendilerine has bazı yöntemler geliştirmişlerdir. Fıkıh ekollerinin istinbât ettikleri hükümler arasındaki temel farklılıkların genelde bu metot farklılıklarından kaynaklandığı söylenebilir. Nassları dilsel yapı ve örgüsü üzerinden anlama ve yorumlama çabalarının biri de te’vildir. Bu nedenle fıkhî ekollerin hüküm elde etme yöntemlerini doğru olarak tespit edebilmek için te’vil anlayışlarının da bilinmesi gereklidir. Bu bağlamda lafzın dildeki zâhiri anlamını esas alan ve nassların manâ örüntüsünü dilin kuralları çerçevesinde halletmeyi hedefleyen Zâhirî te’vîl düşüncesi önem arz etmektedir. Bu amaçla Zâhirî düşüncenin önde gelen âlimlerinden İbn Hazm’ın (öl. 543/1148) te’vil anlayışı bu düşüncenin fıkıh ve usûl anlayışlarının tespitinde önemli bir konumdadır. Bu çalışmada İbn Hazm’ın eserleri incelenerek te’vil anlayış ve yönteminin fıkha/fürûa nasıl yansıdığı, fıkhî çıkarımları üzerinden incelenmeye çalışılacaktır. Söz ve yazıya dökülen her dilsel ifadenin bir gayesi vardır. Kur’an muhatap aldığı toplumlara seslenirken bizzat kullandıkları dili kullanmıştır. Kur’an özellikle bir yandan muhataplarına mesajlarını doğru ve anlaşılır bir şekilde iletmek için onların kullandıkları dili kullanırken diğer yandan dinî dilin doğası gereği gaybî konularda da dilin doğal yapısından uzaklaşmadan kendine has bir üslup kullanmıştır. Bu nedenle kullanılan dili anlamak ve yorumlamak için metinlerin lafızlarını dikkate almak gerekir. Te’vil lafzı “dönüp gelmek, dönüp varmak manasına gelen” ‘evl’ kökünden türemiş olup sözlükte ‘döndürmek, bir şeyi hedeflenen son noktaya ulaştırmak, sözü gereği gibi inceleyip son kertede nakledilebileceği anlama yormak’ anlamına gelmektedir. Te’vil lafzı ilk dönem ilim çevrelerince tefsir kelimesiyle aynı anlamı ifade edecek şekilde kullanılmış ve Kur’an tefsiri olarak kaleme alınan eserler adlandırılırken tefsir yerine te’vil sözcüğü tercih edilmiştir. Tefsirle te’vil arasındaki ayrıma işaret eden ilk dirayet tefsirinin yazarı Mâturîdî, tefsir kelimesini ‘ilahi kelam olan Kur’an’ın mana ve maksadının ne olduğunun kesin bir çimde ifade etme’ diye açıklarken, tefsir işlemini sadece Kur’an ve Sünnet’i bilen sahâbelerin yapabileceğini söyler. Te’vil işleminde yapılan te’villerin geçerli olup olmadığı hususunda usûlcüler arasında görüş ayrılığı olsa da te’vil özü itibariyle caizdir. Gerek Hz Peygamber zamanında gerekse onun vefatı sonrası bu konuda sahabe tarafından yapılmış birçok te’vil örneği bulunmaktadır. Dilin menşei konusuyla ilgili birçok tezden birine göre dilin kökeni tevkifîdir. Başka bir ifadeyle dil insana yüce bir güç tarafından (Allah) öğretilmiştir. İbn Hazm da bu görüşü savunur. İbn Hazm’a göre dilin temel öğeleri/unsurları Allah tarafından Âdem’e (a.s) öğretilmiş sonrasında ise insanlar bu dili ihtiyaçları nispetinde geliştirmişlerdir. Dolayısıyla lafızların delaletleri Allah’ın bildirimleri ve dilsel tecrübeye bağlıdır. Nitekim Allah, dilin örfünde başka manâlar için kullanılan salât, savm, hac ve benzeri lafızlara yeni anlamlar yüklemiş ve yüklenen yeni anlamlar bu kelimelerin manâları için hakikat kabul edilmiştir. Usûlde fukaha yöntemini benimseyen usûlcüler, şer’î delillerden hüküm istinbât yöntemlerinde lafızların taksimini genel olarak lafızları vaz’ olundukları anlam açısından âm, hâs, müşterek ve müevvel; vaz’ olundukları anlamda kullanılıp kullanılmaması yönünden de hakîkat, mecaz, sarîh ve kinâye diye şeklinde yapmışlardır. Hitabın zâhirini esas alan Zâhirî usûlcü ve fakihler açısından tevil meselesi diğer ekollere göre farklı bir anlam ifade etmektedir. Nassların zâhiri öncelikli ve esas olduğuna göre, nassların zâhirinden vazgeçip muhtemel başka bir manâya geçebilmenin belli bir usûl, ilke ve kuralının olması gerekir. İbn Hazm, emir sığasının hükme delâleti hakkında usûlcüler arasında farklı görüşlerin bulunduğunu belirtmektedir. İbn Hazm, bazı Hanefî, Mâlikî ve Şâfiî usûlcülere göre emrin hükümlere delâleti hakkında; vücûb, tahrim, nedb, ibahâ ve kerahet olduğuna dair bir delil bulunmadığı sürece tevakkuf edileceği ve herhangi bir hükme hamledilemeyeceğini belirtir. İbn Hazm, âm lafzın delâleti hususunda usûlcülerin ihtilaf ettiklerini; bazı usûlcülere göre âm, ihtiva ettiği tüm manâlarına hamledileceği; bazı usûlcülere göre ise âm lafız herhangi bir delille tespit edilemediği sürece ne âm ne de hâs manâsına yorumlanacağı sadece tevakkuf edileceğini söylemektedir. İbn Hazm’ın usûl anlayışı iyice irdelendiğinde genelde lafızların zâhir anlamlarına itibar ettiği, Kur’an, Sünnet, icmâ ve akli deliller bulunmadıkça te’vile başvurmadığı görülmektedir.
The understanding of the Nasses and interpretation of their texts has become the center of the activities of many ecolies and scientists in the fictional works, as a result of which each ecolies has entered the search for a method to understand and interpret the nasses in an authentic way in order to find a method appropriate to their own ecolies. For this purpose, they have developed some methods for themselves. It can be said that the fundamental differences between the provisions that the Fukushima equals establish are generally due to these method differences. One of the efforts of understanding and interpretation of the Nasses through the linguistic structure and structure is the Te'ville. Therefore, it is necessary to know the knowledge of the te'vil to be able to correctly identify the methods of obtaining judgment of the fighters. In this context, the meaning of the word in the language is based on the meaning of the word in the language and the purpose of man’s example in the framework of the rules of the tongue is to give rise to the meaning of the word in the language. This is the first thing that I have to do with the people of Ibn ‘Abdullah (Allah be pleased with him). 543/1148) The understanding of the te'vil is an important position in the identification of the fiction and the process of understanding of this thought. In this study, the works of Ibn Hazm will be studied and the method of the te'vil understanding and reflection of fıkha/fürûa will be attempted to explore through the fıkhî outcomes. Every word and word is written in a word. The Qur’an used the language they used when they spoke to the people they had spoken. The Qur’an, especially on the one hand, uses the language they use to communicate their messages in a straightforward and clear way, while on the other hand, because of the nature of the religious language, it has also used a special slogan without distracting from the natural structure of the language. Therefore, it is necessary to consider the words of the texts to understand and interpret the language used. The word "to come back, to come back, to come back" is derived from the root of "evl" and in the dictionary "to turn back, to bring something to the end point targeted, to study as it is said and to understand that it can be transmitted in the end." The first word was used to express the same meaning as the word “tefsir” in the first period of science and the first word “tefsir” was used to express the same meaning as the word “tefsir” and the first word “tefsir” was used to express the same meaning as the word “tefsir” and the first word “tefsir” was used to express the same meaning as the word “tefsir” in the first period of science. In the first verse of the Qur’an, the first verse of the Qur’an, the first verse of the Qur’an, the first verse of the Qur’an, the first verse of the Qur’an, the first verse of the Qur’an, the first verse of the Qur’an, the first verse of the Qur’an, the first verse of the Qur’an, the first verse of the Qur’an, the first verse of the Qur’an, the first verse of the Qur’an, the first verse of the Qur’an, the first verse of the Qur’an, the first verse of the Qur’an, the first verse of the Qur’an, the first verse of the Qur’an, the first verse of the Qur’an, the first verse of the Qur’an, the first verse of the Qur’an, the first verse of the Qur’an, the first verse of the Qur’an, the first verse of the Qur’an. If there is a distinction between the people of the world and the people of the world, then it is a distinction between the people of the world and the people of the world. The Prophet Muhammad (peace and blessings of Allah be upon him) has made many examples of this after his death. Many of the languages in the world are the languages of the world. In other words, the language is taught to man by a great power (Allah). Ibn Hazm also advocates this opinion. According to Ibn Hazm, the basic elements of the language were taught by Allah to Adam (a.s.) and the people developed this language in relation to their needs. Thus the deletions of the words depend on the knowledge of God and the language experience. In fact, God has brought new meanings to the words used for other men’s prayer, savm, haq and similar, and the new meanings charged for the men’s words have been accepted as truth. In the words of the Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him), the Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said, “The Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said, ‘The Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said, ‘The Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said, ‘The Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said, ‘The Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said, ‘The Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said, ‘The Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said: In the words of the Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) and the words of the Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) and the words of the Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) are different. As the Zâhiri of the Nasses is primary and fundamental, it must have a certain procedure, principle and rule to give up the Zâhiri of the Nasses and to be able to pass to a possible other manya. Ibn Hazm says that there are different opinions about the judgment of the judgment of the judgment. In the words of the Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him), the Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said: “The Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said: ‘The Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said: ‘The Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said: ‘The Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said: ‘The Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said: ‘The Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said: ‘The Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him). In the words of the Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him), the Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said, “The Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said, ‘The Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said, ‘The Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said, ‘The Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said, ‘The Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said, ‘The Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said, ‘The Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said, ‘The Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) When the Qur’an is revealed, the Qur’an is revealed, the Qur’an is revealed, the Qur’an is revealed, the Qur’an is revealed, the Qur’an is revealed, the Qur’an is revealed, the Qur’an is revealed, the Qur’an is revealed, the Qur’an is revealed, the Qur’an is revealed, the Qur’an is revealed, and the Qur’an is revealed.
Field : İlahiyat
Journal Type : Uluslararası
Article Detail 
Citation Owners
Similar Articles
Journal Information
Listen Paper
Print This Page
Share
Mendeley
