Özet:

Bu çalışma, Kur’an metnindeki belağatsal meselelere değinme noktasında Türkçe çevirilerin yeterliliğini ele almaktadır. Türk toplumunda meşhur olan Kur’an çevirilerinden beşini karşılaştırmalı bir şekilde inceleyerek bu Türkçe çevirilerin nekre siğa kullanımından doğan ikincil anlamların en bilinenlerini ne ölçüde dikkate aldığına ışık tutulmaktadır. Zira ikincil anlamlar, temel manalara bağlıdır ve Kur’an-ı Kerim’in hedeflerini ifade etmede daha az önemli değildir. Çalışma, Türkçe çevirilerin tefsirî çeviri olduklarını ve asıl metnin nazmına, lafızlarının tertibine veya adedine bağlı kalmaksızın Türk dilinde ifade edilebilen ve dengi bulunan mana ve amaçları aktardıklarını öne sürmektedir. Araştırma sonucunda Türkçe çevirilerin yalnızca tekillik manasını zikrettiği ve küçük eklemelerle ifade edilmesi mümkün olan sair manalara işaret etmediği görülmüştür. Yani mana aktarımında görmezden gelinemeyecek bir kusur ve eksikliğin mevcut olduğu anlaşılmaktadır. İşte bu durum, mevzubahis işle ilgili kurum ve bireylere imkanların elverdiği ve hedef dilin kaidelerinin müsaade ettiği ölçüde Kur’an-ı Kerim’in belağatsal sırları üzerinde durma ve onlara işaret etme vazifesini yüklemektedir

Anahtar Kelimeler: