Özet:

Organizasyonlar, nesilden nesile aktarılma ve süreklilik arz etme güdüsü üzerine kurulan, karlılığı ile alanında öncü bir biçimde var olmayı hedefleyen, dinamik yapısı ve devamlı olma düşüncesiyle canlılık gösteren tüzel kişiliklerdir. Örgütlerin bu canlı yapısı, insanlara benzer şekilde kendilerini korumalarına, araştırma ve geliştirme yöntemleri ile koşulların gerekliliklerine uygun plan ve projeler oluşturma ve bunları gerçekleştirmelerine, kitlesel anlamda etkinliğini sürdürmelerine, hedef/sonuç ilişkileri ve analizler doğrultusunda kararlar almalarına ve doğru kararlar neticesinde devamlılığını sağlamalarına yardımcı olmaktadır. Buradan hareketle örgütsel yapıda yer alan bölüm ve/veya departmanlar somut bir canlının vücudundaki organları temsil ederken, departman içerisinde yer alan çalışanlar ise bu organların fonksiyonlarını yerine getiren yapıtaşlarının bir parçasını ifade etmektedir. Bu nedenle örgütün yaşamsal devamlılığı ve fonksiyonlarının sağlıklı işleyişi, örgüt çalışanlarına ve bunların davranışlarına doğrudan bağlıdır. Örgütün yapıtaşları olan çalışanların sergilemiş oldukları davranışların önemi günümüzde kuruluşlarca anlaşılmış ve bu doğrultuda organizasyonlar örgütsel davranış konusunda destekleyici tedbirler almaya, çalışanların motivasyonu ve iş tatmininin sağlanması için gerekli çabaları göstermeye başlamışlardır. Sessiz istifa kavramı, örgütün gerektiğinden ve beklenenden fazla olarak talep ettiği istek ve görev ruhuna karşılık olarak çalışanlar tarafından çeşitli nedenlerle ortaya konulan yerine göre barışçıl bir olgu, davranış veya savunma mekanizmasıdır. Bu durum her ne kadar çalışan bireyler açısından olağan bir durum gibi gözükse de örgüt açısından olumsuz sonuçlara sebebiyet verebilmektedir. Bu araştırma kapsamında, sessiz istifa kavramının ortaya çıkışı, detaylandırılmış olarak tanımı ve teorik açıdan incelemesi yapılacak olup söz konusu kavramı etkileyen faktörler ele alınarak, örgütsel açıdan riskleri ve önlenmesi konusunda öneriler sunulacaktır.

Anahtar Kelimeler: