Citation Number
1
Views
19
Kur’an-ı Kerim Cebrail (as) vasıtası ile Hz. Peygamber’e (sav) indirildiği andan itibaren kıraat edilmeye, okutulmaya, tilavetiyle ibadet edilmeye başlandı. Medine’ye hicretle birlikte, Kur’an eğitimi başta olmak üzere İslami öğretiler Suffe mektebinde sistemleşmeye başladı ve bir eğitim merkezi konumu haline geldi. Hz. Peygamber döneminde hummâlı yürütülen Kur’an talimi yedi harf ruhsatının verilmesiyle birlikte daha büyük kitlelerin tilavetle buluşmasına imkân sağladı. Bazı sahabe Hz. Peygamberden Kur’an’ın bir kıraatini/harfini, bazıları da diğer farklı kıraatleri öğreniyordu. Farklı kıraatleri öğrenen sahabeler birbirlerinin kıraatlerini dinleme imkânı buluyor, zaman zaman ortaya çıkan birtakım ihtilaflar Hz. Peygamberin huzurunda çözüme kavuşturuluyordu. İlk iki halife döneminde de bu durum Hz. Peygamberden veya sahabenin büyüklerinden farklı formda kıraati öğrenen kimseler tarafından gerçekleştirilmeye devam etti. Hz. Osman’ın istinsâh ettirdiği Mushaf ve bu Mushaflarla birlikte gönderilen kârilerin etkisiyle kıraat ilmi ekolleşerek ilmi bir disiplin haline gelmeye başlamıştı. Kıraat âlimlerinin farklı bölgelere giderek kıraat ilmini yayma çabaları göz önüne alınarak kıraat ekolleri Hicaz, Irak ve Şam bölgesi olmak üzere Medine, Mekke, Basra, Kûfe ve Şam şehirlerine nispet edilerek ortaya çıktı. Daha sonraları bu merkezlerin ekolü üzerine özel çalışmalar yapan ve mütehassıs âlimler yetiştiren Bağdat, Mısır, Horasan, Mağrip, İran ile Hicri dördüncü asrın sonlarına doğru Endülüs kıraat ekolü ortaya çıktı. Çalışmada mezkûr her bölge için tanıtıcı bilgilerin ardından o ekolde kıraat ilminde öncü şahsiyetlerin isimleri, hocalar ve öğrenciler şeklinde dönemsel olarak ele alınacaktır. Çalışmada söz konusu beş beldenin yanı sıra Endülüs ve Mısır ekollerine de yer verilecektir. Bu çalışma sayesinde İbnü’l-Cezerî öncesi dönem kıraate dair ekoller, kronolojik ve coğrafi olarak genel hatlarıyla resmedilecektir. Çalışma, ekoller arası irtibatı incelemenin yanında, etkileşimin resmini çıkarmak suretiyle kıraatlerle alakalı genel bir bakış açısı kazandırmayı da hedeflemektedir.
With the emigration to Madinah, Islamic teachings, especially the Qur'an education, were gradually systematized in the Suffa school and became an education center. The Qur'anic training carried out during the Prophet’s reign enabled larger masses to meet with recitation with the granting of the seven letter licence. Accordingly, some of the Companions learnt from the Prophet one qiraat of the Qur'an and some learnt more than one qiraat. The science of Qiraat became a school and started to become a scientific discipline with the influence of the Mushaf that Hz. Osman had the Mushaf and the Qari sent with these Mushafs. Considering that the scholars of Qiraat were scattered throughout the Islamic lands and spread the science of Qiraat there, the schools of Qiraat first emerged in the Hijaz, Iraq and Şam regions, with reference to the cities of Medina, Mecca, Basra, Kufa and Şam. Afterwards, Baghdad, Egypt, Khorasan, Maghrib, Iran, and towards the end of the fourth century Hijri, Andalusian Qiraat schools emerged, which carried out special studies on the schools of these centres and trained specialised scholars. In this study, after the introductory information for each region, the names of the leading figures in the science of Qiraat in that school, teachers and students will be discussed periodically. In addition to these five towns, Andalusian and Egyptian schools will also be included in the study. Through this study, the schools of Qiraat in the period before Ibn al-Jazari will be represented chronologically and geographically in general terms. On the other hand, the study aims to provide a general perspective on qiraat by analysing the interaction between the schools as well as examining the interaction between them.
Article Detail 
Citation Owners
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Print This Page
Share
Mendeley
