Views
6
Downloands
5
Kovid-19 salgınına kadar olan dönemde Türkçenin yabancı dil olarak öğretimiyle ilgili yapılan çalışmaların büyük bir çoğunluğu yüz yüze öğretim üzerinedir. Ancak Kovid-19’la başlayan pandemi sürecinde derslerin çevrim içi olarak yapılması zorunluluğu doğmuştur. Bu zorunluluktan kaynaklanan geçişin hızlı olmasından kaynaklı öğreticilerin çeşitli zorluklar yaşadıkları alanda çalışanlar tarafından sıkça dile getirilmekteydi. Çalışmamızın çıkış noktasını bu durum oluşturmuştur. Buradan hareketle Ankara Üniversitesi TÖMER’de yapılan çevrim içi öğretim modelini incelemek ve öğreticilerin bu model hakkındaki görüşlerini ortaya koymak amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda Ankara Üniversitesi TÖMER’in Kadıköy ve Taksim (şimdiki adıyla Beşiktaş) Şubelerindeki 24 öğreticiyle görüşülmüştür. Çalışmamızda nitel araştırma desenlerinden durum çalışması kullanılmıştır. Veriler 22 sorudan oluşan açık uçlu cevapların verilebileceği yarı yapılandırılmış görüşme formu aracılığıyla elde edilmiş olup içerik analizi yapılarak bulgulara ulaşılmıştır. Katılımcılar bugüne kadar aldıkları eğitimlerin kendilerini çevrim içi eğitime hazırlamadığını düşünmektedirler. Çevrim içi eğitimde yazma becerisi, geliştirilmesi en zor olan dil becerisidir. Öğreticiler yüz yüze sınıflarda kendilerini daha rahat hissettiklerini belirtmekle birlikte pandemi sonrasında çevrim içi derslerin devam etmesi durumunda çevrim içi olarak çalışmaya devam etmek istemektedirler. Katılımcıların cevaplarına bakıldığında çevrim içi derslerde kullanılmakta olan Yeni Hitit Seti’nin çevrim içi dersler için pek de uygun olmadığı yönünde görüş bildirdikleri görülmüştür. Katılımcılar genel olarak çevrim içi derslerde kullanılan Zoom adlı ara yüzden memnundurlar.
Until the COVID-19 pandemic, the majority of studies on teaching Turkish as a foreign language focused on face-to-face teaching. During the COVID-19 pandemic, however, conducting lessons online became mandatory, and those working in the field frequently mentioned how instructors experienced various difficulties due to the rapid transition that arose from this requirement. This situation constitutes the starting point of this study. From this point of view, the study aims to examine the online teaching model at the Turkish and Foreign Languages Research and Application Center (TÖMER) of Ankara University and to reveal the instructors’ opinions about this model. For this purpose, the study the case study, a qualitative research design, to interview 24 instructors from the Kadıköy and Taksim (now Beşiktaş) branches of Ankara University TÖMER. The study obtained the data using a semi-structured interview form consisting of 22 questions with open-ended answers and arrived at the findings using content analysis. The participants are seen to think the training they have received so far to have not prepared them for online education, with writing being the most obvious difficult-to-develop skill. Although the instructors stated having felt more comfortable in face-to-face classes, they would like to continue working online should online courses continue after the pandemic. When looking at the participants’ answers, they are seen to have stated TÖMER’s Yeni Hitit Set that is used in online courses to not be very suitable for the online courses. In addition, the participants are generally satisfied using Zoom in the online courses.
Article Detail 
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Cite
Print This Page
Share
Mendeley
