Özet:

Son yıllarda Türkiye’de ve dünyada nüfusu hızla artış gösteren ve toplumun önemli risk gruplarından biri olan yaşlılarda obezite prevalansının yükseldiği bildirilmektedir. Yaşlı bireylerde obezitedeki bu artış, metabolik sendrom, güçsüzlük, osteoartrit, obstrüktif uyku apnesi sendromu gibi birçok sağlık sorunu ile ilişkilendirilmektedir. Yaşlanmaya bağlı olarak vücutta yağ kütlesi ve dağılımı değişmektedir. Bu nedenle yaşlılarda obezitenin saptanmasında ve mortalite ile olan ilişkisinin değerlendirilmesinde, bel çevresi değerinin tek başına veya beden kütle indeksi (BKİ) ile birlikte kullanılmasının, sadece BKİ’nin değerlendirilmesine göre daha iyi bir gösterge olduğu bildirilmektedir. Yaşlılarda azalmış yağsız vücut dokusu ve vücut ağırlığına göre artmış yağ dokusu olarak tanımlanan sarkopenik obezitenin saptanması önemli olmakla birlikte, en iyi saptama kriterine ilişkin ortak bir görüş henüz bulunmamaktadır. Orta derecede ağırlık kaybının yaşlılarda işlevsel kapasite, bağımsızlık ve kronik hastlalıkların yönetimi üzerine olumlu sonuçlar yarattığı bildirilmektedir. Bu grupta ağırlık kaybına yönelik klinik yaklaşımlar içinde, komplikasyon riskinin düşük olması bakımından diyet ve fiziksel aktiviteyi kapsayan yaşam tarzı değişikliği müdahalelerine öncelik verilmesi gerektiği belirtilmektedir.

Anahtar Kelimeler: