Görüntüleme
55
İndirme
22
Sesli Dinleme
1
Ruh-beden ilişkisi, yani ruhun bedenden müstakil bir varlığı olup olmadığı konusunda Aristoteles’in geleneksel ruhla bedeni birbirine indirgenebilir sayan birci ve ruhun bedenden müstakil bir varlığının olduğunu savunan ikici kamplardan ikincisine dâhil olduğu, ruhun ölümsüzlüğüne ve/veya ruh göçüne inandığı iddiaları filozofun Ruh Üzerine eserinin özellikle birinci kitabında ortaya koyduklarıyla çelişkili görünür. Sözkonusu kitapta Aristoteles, bircileri ruhla beden birbirine indirgendiğinde bedenle cesedi birbirinden ayıracak bir canlılık ilkesi olmayacağını söyleyerek çürütür. İkicilere ise ruhun en ruha özgü görünen hâllerinin bile bedenden bağımsız olmadığını, bu hâllerin birer maddeye içkin logos’lar olduğunu [logos enylos], dolayısıyla ruhun bedenden müstakil olamayacağını söyler. Ruha özgü bu hâller cisimlerin soyutlamaları olan geometrik şekiller kadar dahi bedenden müstakil değildir. Onlar daha ziyade ablak gibi, işaret ettiği bedenden/cisimden, yani surattan ayrı düşünülemeyecek olan şeylerdir. Ruh bedenin yetkinliği [entelekheia], işler olmaya [energeia] hazır olma hâlidir, dolayısıyla ne ona indirgenebilir, ne de ondan müstakil var olabilir. İşbu mütevazı çalışma, Aristoteles’in ne birci ne de ikici olan sözkonusu pozisyonunu temellendirme amacındadır.
The claims that the spirit-body relationship, i.e. whether the spirit is a particular existence from the body, appears to be contradictory with the claims that Aristotle contains the second of the two camps, which consider the traditional spirit and the body to be disconnected and that the spirit is a particular existence from the body, and that the spirit believes in the immortality and/or immigration of the spirit, appears to be contradictory with the claims that the philosopher has revealed in his work on the spirit in particular in the first book. In this book, Aristotle distorts one another by saying that there is no principle of vitality that will separate the body from the body when the soul and the body are brought together. To the two, he says that even the state of the soul which appears to be most spiritual is not independent of the body, and that these state are logos that drink a matter [logos enylos], so that the soul cannot be independent of the body. These conditions of Spirit are not equal to the geometric shapes which are the abstracts of bodies. They are rather things that cannot be thought apart from the body/symptom, that is, from the face that they indicate. The power of the Spirit of the body [entelekheia] is when it is ready to be things [energeia], so it cannot be reduced to it, nor can it be deprived of it. This humble study is intended to establish Aristotle’s position, which is neither the one nor the second.
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
