Görüntüleme
2
Şimdiye kadar yeniden çeviri üzerine yapılan araştırmalar çoğunlukla edebi metinleri araştırma konusu olarak ele almıştır. Fakat bu makale, film ve dizi uyarlamalarını yeniden çeviri türleri olarak sorunsallaştırarak sık aralıklarla yapılan yeniden uyarlamaların nedenlerini ortaya çıkarmayı ve bu nedenleri edebi yeniden çevirilerle ilgili olan gerekçelerle tartışmayı amaçlamaktadır. Bu araştırma için seçilen bütünce Sherlock Holmes (2009), Sherlock Holmes: A Game of Shadows (2011), Sherlock (2010), Elementary (2012), Mr. Holmes (2015) ve Holmes & Watson (2018) dizi ve filmlerinde oluşmaktadır. Bu çalışma, bütünceyi oluşturan Sherlock Holmes yeniden uyarlamalarının benimsediği stratejileri ve aralarındaki farkları analiz edecektir. Analizde Peridikaki’nin (2017) kaynak metin ve onun uyarlaması arasındaki kaymaları gözlemlemek için geliştirdiği metodoloji kullanılmış, ancak kaynak materyali dâhil etmeyerek film yeniden uyarlamalarını kendi başlarına tartışabilmek adına Peridikaki’nin önerdiği metodoloji üzerinde bazı değişiklikler yapılmıştır. Ayrıca Inez Okulska’nın (2016) argümanlarından yola çıkarak, Sherlock (2010) dizisinin medyalar ötesi süreci de bu çalışma kapsamında bir yineleme biçimi olarak ele alınmaktadır. Bu çalışma, yeniden çevirilerin bir eserin edebiyat dünyasındaki konumunu iyileştirdiği gibi, film ve dizi uyarlamalarının, bir yineleme türü olarak bağlantılı ürünler ile birlikte, bir uyarlama yapıtın medyadaki konumunu güçlendirebileceğini ileri sürmektedir.
So far the research on retranslation has mainly dealt with literary texts. However, this paper problematizes film and TV adaptations as types of retranslations and aims to reveal the motives of frequent Sherlock Holmes readaptations and discuss them with the ones that are relevant to literary retranslations. Sherlock Holmes (2009), Sherlock Holmes: A Game of Shadows (2011), Sherlock (2010), Elementary (2012), Mr. Holmes (2015), and Holmes & Watson (2018) have been chosen to form a corpus. This study will analyze the strategies adopted by each readaptation and the differences between them. The methodology developed by Peridikaki (2017) for observing shifts between a source text and its adaptation is used with changes to adjust it to this study, which excludes the source material and discusses the film readaptations on their own. Furthermore, based on Inez Okulska’s (2016) arguments, the transmedial process of Sherlock (2010) will be presented as a form of re-iteration. This study argues that just as retranslations of a work improve its position in the literary world, film and TV readaptations and their tie-in products as re-iterations can strengthen the position of an adapted work in media.
Alan : Filoloji
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
