Abstract:

Çalışmada, Delta Eyaletinin Oshimili Güney Yerel Yönetim Bölgesi'ndeki Camp 74 topluluğundaki balık üreticilerinin geçim kaynaklarını değerlendirilmiştir. Çalışma, üreticilerin sosyoekonomik profiline, balık yetiştiriciliğinin balık üreticilerinin geçim durumuna katkısına, balık yetiştiriciliğinin zorluklarına ve zorluklarla mücadelede balık üreticileri tarafından kullanılan stratejilere odaklanmıştır. Amaçlı örnekleme ile, çalışma için 50 katılımcıdan oluşan bir örneklem büyüklüğü kullanılmıştır. Araştırmanın yürütülmesinde iyi yapılandırılmış bir anket kullanılmıştır. Toplanan veriler frekans dağılımı, doğrusal Regresyon ve Ki-kare'ye tabi tutulmuştur. Sonuçlar, daha fazla katılımcının (% 74) balık yetiştiriciliğinden sosyal fayda sağladığını, genç katılımcıların (% 62) geçim kaynağı olarak balık yetiştiriciliğiyle uğraştığını göstermiştir. Katılımcılar (% 68), balık yetiştiriciliğinin daha iyi gelir yaratma ve tasarrufla tüm yıl boyunca açlığı azalttığını ve balık bulunurluğunu artırdığını doğrulamıştır. Seçilen geçim kaynağı bileşenlerinin çeşitli katkılarının karma ortalamasının = 1.67 olduğu ortaya çıkmıştır. Yine, endeks değeri = 0.56 ile, su ürünleri yetiştiriciliğinin geçim kaynağı modeline çok yüksek bir etki katkısı olduğunu ifade etmektedir. Bununla birlikte, balık yetiştiriciliğine yönelik zorluklar, diğerlerinin yanı sıra, yüksek yavru balık maliyeti (ortalama = 3.54), zayıf hükümet desteği (ortalama = 3.22) ve yayım çalışanlarının ziyaret edilmemesi (ortalama = 3.06) şeklindedir. Katılımcıların zorlukların üstesinden gelmek için en önemli stratejileri, iyileştirilmiş yavru balık (ortalama = 3.42) ve yem tedarikinde işbirlikçi toplum (ortalama = 3.12) olarak değerlendirilmiştir. Regresyon ve ki-kare sonuçları anlamlı (p <0.05) bulunmuştur. Bu bulgulara dayanarak, hükümetin geçim kaynaklarını iyileştirmek için balık yetiştiriciliği faaliyetlerine daha fazla katılması önerilmektedir.

Keywords: