Görüntüleme
27
İndirme
8
Abbasiler (H.96/M.715) tarihinden itibaren ihtilal hazırlıklarına başlamışlardır. Bunun devamında da Emevi Devleti’ni ortadan kaldırarak kendi iktidarlarını güçlendirip hilafet makamlarını güçlü bir zemine oturtmak istemişlerdir. Bu makamın kendi hakları olduğunu ve kendilerinin Hz. Muhammed’in Ehli Beyt’inden sayıldıklarını öne sürmüşlerdir. Abbasoğulları bu iktidar sürecinde Alioğulları ile ortak hareket ederek Emevi Devleti’ni yıkmışlardır. Abbasiler, davetlerini Hz. Peygamber ailesinden en uygun kişi (er-rıza min âl-i Muhammed) etrafında toplanmak adına yapmışlardır. Alioğulları da bu sloganı Hz. Ali soyuna refere ederek bu harekete katılmışlardır. Fakat Abbasiler başa geldiklerinde Alioğulları’nı dışlayarak Abbasi Devleti’ni kurmuşlardır. Alioğulları da iktidarın asıl sahiplerinin kendileri olduğunu iddia ederek Abbasiler’e cephe almışlardır. Me’mun dönemine kadar Alioğulları çeşitli isyanlar zorluklar çıkarmışlardır. Fakat Me’mûn’un ortaya koyduğu yeni uygulamalar sayesinde Alioğulları yönetimle barışık hal almaya başlamışlardır. Me’mun Abbasi saltanatını sağlam temeller üzerine oturtmak amacıyla Alioğulları ile iyi ilişkiler kurmaya özen göstermiştir. Çünkü merkezi otorite ile Abbasoğulları arasındaki ilişkiler bu durumun gerçekleşmesi açısından önemlidir. Yönetim kritik bir süreçten geçiyordu. Alioğullarının bu süreçte yönetime karşı sorun çıkarmaları şartların zorlanma ihtimalini doğuruyordu. Bu nedenlerden dolayı Me’mûn, Ali er-Rıza’yı veliaht tayin ederek Alioğullarının desteklerinin devamına ihtiyaç duymuştur. Fakat bu destek sağlanırken otoritenin onların güdümüne girmesi tehlikesi de dikkate alınmalı hatta buna engel olunmalıydı. Bu amaçla Me’mûn zihinlerin ısındırılmasına ihtiyaç duydu ve ilim meclislerini kurdu. Bu ilim meclislerinde Şii grupların düşüncelerini akıl ve mantık çerçevesinde anlatmalarına olanak sağlandı. Bunun yanında bu tartışma meclislerinde konuşulan “Teşbihin nefyi, büyük günah işleyenlerin cennete girip girmeyeceği, Hz. Ali’nin efdaliyeti, imamet meselesi ve Kur’an’ın mahlûk olup olmadığı (Halku’l-Kur’an) meselesi” gibi konularla devletin resmî ideolojisi meşrulaştırılmaya çalışıldı. Bu dönem öncelikle Alioğulları ile muhalefet zemininde daha sonra Mu’tezilelilerin siyasal anlamda iktidara getirilmesiyle geçen bir dönem olmuştur. Mu’tezileliler Me’mûn’un düzenlediği ilim meclislerine katılarak temel görüşleri olan Kur’an’ın yaratılmışlığı fikrini savunmaya başladılar. İkna edici konuşma üslupları ile Me’mûn’un da bu fikri benimsemesini sağladılar. Me’mûn bu fikri benimsedikten sonra ilim meclislerinde âlimlerin bu konudaki görüşlerini sorgulamaya başladı. Âlimler ise Halku’l-Kur’an kelimesinin Kur’an ve hadislerde geçmemesi üzerine bilmedikleri bir şeyi Allah’la eşit tutamayacaklarını söylemişler ve bu fikre karşı çıkmışlardır. Bunun sonucunda Me’mûn başlarda uyguladığı ikna yolundan vazgeçerek bu fikri zorla benimsetme yoluna giderek mihne sürecini başlatmıştır. Müslüman iktidar sahiplerinin başvurduğu en temel meşruiyet kaynağı Kur’an-ı Kerim olduğu için Me’mun mihne döneminde de İshak b. İbrahim’e yazdığı mektuplar ile Allah’ın kendilerini peygamberlik makamına varis kıldığını söyleyerek hilafet anlayışını ilahî otoriteye dayandırmayı amaçlamıştır. Mihne dönemi Me’mûn ’un vasiyeti üzerine kardeşi Mutasım ve Vâsık dönemlerinde de devam etmiştir. Fakat Mutevekkil’in iktidara gelmesiyle bu süreç son bulmuştur.
The Abbasians (H.96/M.715) have begun their preparations for conflict since the date. In the course of this, they wanted to destroy the Emevi State by strengthening their powers and putting the Hilafet authorities on a strong ground. They have their own rights and their own rights. They said that Muhammad was counted from the Ehli Beyt. The children of Abbasi were destroyed by the kingdom of Emevi, and they were associated with the sons of Alio in this power process. Abbasians are invited. The Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) was the best of the people in the world. This is the slogan of the sons. They took part in this movement by referring to the Ali descendants. But when the Abbasians dealt with, they excluded the sons of Alio and founded the Abbasi State. The children of Abbey, who claimed that they were the main possessors of the power, were brought to the front of the Abbey. So far, the sons of Alio had a lot of difficulties. But thanks to the new practices revealed by Me'mûn, the sons of Alio began to get a peaceful state with the government. Me'mun Abbasi was careful to establish good relationships with his sons in order to sit his sovereignty on a solid foundation. For the relationship between the central authority and the sons of Abbas is important in terms of this situation. The management is going through a critical process. Those who were the sons of Alia in this process had the possibility that the conditions of the government were challenging. For this reason, Me'mûn, Ali er-Rıza, appointed a guardian and needed the continuation of the support of his sons. However, when this support was provided, the danger of the authority entering their leadership should also be taken into account and even prevented. For this purpose, Me'mûn needed the heating of the minds and established the councils of science. In these scientific councils, the Shiite groups were allowed to express their thoughts in the framework of reason and logic. “Those who do great sins will enter heaven or not, and those who do great sins will enter heaven. The question of Ali’s affairs, the question of imamat and the question of whether the Qur’an is a substance (Halku’l-Kur’an) was attempted to legitimize the official ideology of the state. This period was first a period that passed with the opposition ground with the sons of Alio and then the Mu'tezilians brought to power in the political sense. The Muslims began to advocate the idea of the creation of the Qur’an, which is their basic views, by participating in the scientist councils organized by Me’mûn. They were convinced that they would be able to do this in the midst of the discourse and the discourse. After this, he began to question the knowledge of the people in the council. Those who say that the word of the Qur’an does not pass in the Qur’an and the hadiths, they will not keep what they do not know equal to Allah, and they are opposed to this idea. As a result, Me'mûn initially abandoned the way of conviction that he applied and forced this idea to be adopted by force. The most important source of legitimacy to which Muslim authorities apply is the Qur’an-i-Kerim in the Me’mun Mikhne period as well as Isaac b. The letters that he wrote to Abraham and saying that God made themselves inherited in the post of prophecy, he intended to put his understanding of the hilafet on the divine authority. He was a brother and a brother, and he was a brother and a brother, and he was a brother. But with the arrival of Mutevekkil to power, this process ended.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
