Özet:

Ortalama yaşam süresi; insanların hastalıklara karşı kendilerini korumaları, yeterli beslenme ve sağlıklı yeme alışkanlıkları edinmeleri ve 20.Yüzyıldan itibaren tıp alanındaki gelişmeler sayesinde artmıştır. Birçok hastalığın erken tanı ve tedavi olanaklarının artması ile gelişmiş ülkelerde bu süre 75 yılın üzerine çıkmıştır. Türkiye’de de yaşlı nüfusun toplam nüfus içindeki oranı giderek artmakta ve 2020-2050 yılları itibariyle 65 ve üzeri yaş aralığına sahip kişi sayısının 12 milyona ulaşacağı tahmin edilmektedir. 65 yaşından itibaren başlayan yaşlılık dönemi bireylerin bağımlılığının ve kaza riskinin arttığı, fiziksel yeteneklerinin azaldığı, pek çok kronik hastalığın yaşandığı bir dönemdir. Eski fiziksel ve ekonomik gücünden mahrum kalan yaşlı birey gerek toplumda gerekse bağlı olduğu ailede bir yük olarak görülmeye başlanmış ve bunun sonucunda yaşlı istismarı ve ihmali kavramı ortaya çıkmıştır. Bu çalışma, araştırma bölgesi olarak seçilen Adıyaman ilinde yaşayan yaşlı bireylerin aile içinde istismar ve ihmale maruz kalıp kalmadıklarını belirlemek amacıyla tasarlanmıştır. Çalışmada istismar ve ihmal çeşitleri, bunların belirtileri ve önlemek için öneriler tartışılmıştır.