Özet:

Amaç: Bu çalışma kronik hastalığı olan bireylerin algıladıkları sosyal destek ile yaşam sevgileri arasındaki ilişkinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Araştırma tanımlayıcı-ilişki arayıcı tipte olup, araştırmanın örneklemini bir vakıf üniversitesi hastanesinde kronik hastalığı nedeniyle yatarak tedavi gören 162 hasta oluşturmuştur. Araştırmanın verileri ‘Tanıtıcı Özellikler Formu’, ‘Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği’ ve ‘Yaşam Sevgisi Ölçeği’ kullanılarak toplanmıştır. Bulgular ve Sonuç: Hastaların yaş ortalaması 60,39±15,29 olup, %32,1’i 15 yıldan fazla süredir en az bir kronik hastalığa sahiptir. Hastaların %48,1’i bir haftadan az süredir hastanede yatarak tedavi görmektedir. Hastaların Yaşam Sevgisi Ölçeği puan ortalaması ile aileden alınan sosyal destek alt boyutu puan ortalaması arasında olumlu yönde orta düzeyde bir ilişki (r=,408**), arkadaştan alınan sosyal destek alt boyutu (r=,284**) ve özel insandan alınan sosyal destek alt boyutu (r=,155**) puan ortalaması ile olumlu yönde düşük düzeyde bir ilişki, Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği toplam puan ortalaması ile olumlu yönde düşük düzeyde bir ilişki (r=,267**) olduğu belirlendi (p<0.05). Çalışmanın bulgularına göre kronik hastalığı olan bireylerin algıladıkları sosyal destek ile yaşam sevgileri arasında pozitif yönde ilişki olduğu belirlenmiştir. Bu doğrultuda, hastaların hastanede yatış süresi boyunca hemşireler tarafından bütüncül olarak ele alınarak, bireyler için özel kişiler ile etkileşiminin sağlanmasının hastayı olumlu yönde etkileyeceği düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler: