Görüntüleme
16
İndirme
5
Amaç : Amacımız, dehidroepiandrosteronun (DHEA) doksorubisine bağlı over hasarı üzerinde koruyucu bir etkisi olup olmadığını değerlendirmektir. Metod: Ratlar üç gruba ayrıldı. Grup 1 (kontrol grubu) tedavi uygulanmadı. Sağlam over dokusu çıkarıldı ve Anti-Mulleran Hormon (AMH) testi için kan örnekleri alındı. Grup 2 (doksorubisin grubu), ratlara 3 mg/kg'lık tek bir dozda intraperitonal yoldan doksorubisin verildi. Grup 3 (doksorubisin + DHEA grubu), ratlara intraperitonal yolla 3 mg/kg'lık tek bir dozda ve günde 60 mg / kg'lık bir dozda subcutan DHEA'ya ilaveten tek doz doz doksorubisin verildi. Grup 2 ve 3'teki ratların onuncu günün sonunda yumurtalık dokuları alındı ve AMH testi için kan örnekleri alındı. Bulgular: Normal over doku hasarı skorları kanama dışında sıfır olmakla birlikte, doksorubisin tüm deneklerde anlamlı hasar ve histopatolojik değişiklikler gösterdi. Doksorubisin ve Doksorubisin + DHEA gruplarında normal over grubundan daha yüksek ödem, vasküler konjesyon, hücresel dejenerasyon ve toplam hasar skorları vardı. Antral folikül sayısı ve yumurtalık hacmi doksorubisin grubunda normal over grubuna göre azaldı (sırasıyla p = 0.011 ve 0.002). Doksorubisin + DHEA grubundaki over hacmi, normal over hacmine benzerdi (p = 0.091), ancak antral folikül sayısı bu grupta anlamlı olarak daha düşüktü (p = 0.002). AMH değerleri normal over grubu ile diğer gruplar arasında farklılık göstermedi. Sonuç : DHEA'nın doksorubisinin neden olduğu over hasarını önlemede etkili olmadığı sonucuna varıldı.
Objective: Our aim is to evaluate whether dehydroepiandrosterone has a protective effect on doxorubicin-induced ovarian damage. Methods: The rats were divided into three groups. Group 1 (the control Group): no treatment was administered. Intact ovarian tissue was removed, and blood samples were taken for the anti-Mullerian hormone (AMH) test. Group 2 (the doxorubicin Group): Rats received doxorubicin intraperitoneally at a single dose of 3 mg/kg. Group 3 (the doxorubicin + DHEA Group): Rats received doxorubicin intraperitoneally at a single dose of 3 mg/kg at baseline and DHEA subcutaneously for 10 days at a dose of 60 mg/kg daily. Rats in groups 2 and 3 were sacrificed at the end of 10 days, ovarian tissues were removed and blood samples were taken for AMH test. Results: While normal ovarian tissue damage scores were zero except hemorrhage, doxorubicin showed significant damage and histopathological changes in all rats. Doxorubicin and Doxorubicin + DHEA groups had higher edema, vascular congestion, cellular degeneration, and total damage scores than the normal ovarian group. The number of antral follicles and ovarian volume decreased in the doxorubicin group compared to the normal ovarian group (p = 0.011 and 0.002, respectively). In the doxorubicin + DHEA group, ovarian volume was similar to the normal ovary (p = 0.091), but the number of antral follicles was significantly lower in this group (p = 0.002). AMH values did not differ between the normal ovarian group and the other groups. Conclusions: It was concluded that DHEA was not effective in preventing ovarian damage caused by doxorubicin.
Alan : Sağlık Bilimleri
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
