Özet:

Yûnus Emre düşünce tarihimizde önemli bir iz bırakmış olan 13.-14. y.y tasavvuf büyüklerinden ve şairlerinden birisidir. Fikirlerini arı duru Anadolu Türkçesiyle ifade etmiş bu düşünceler dilden dile gönülden gönüle yayılmıştır. Yûnus’un duygu dünyasındaki coşkun ve samimi hisler şiirleri vasıtasıyla Anadolu’yu, Balkanları ve birçok diyarı dolaşmıştır. Yûnus Emre’nin şiirleri birçok kaynaktan özellikle de Anadolu irfanı olarak bilinen tasavvuf kültüründen beslenmiştir. Yûnus Emre şiirlerinde tema olarak dönemin farklı kültürel unsurlarını kullanmış, bu bağlamda birçok ayet ve hadise doğrudan yahut dolaylı olarak temas etmiştir. Yûnus Emre’nin şiirleri bol miktarda hadis malzemesi içerir. Bu hadislerden bir kısmını birebir metin olarak verirken bazı hadislere ise işaret yoluyla değinir. Yûnus Emre’nin doğrudan veya dolaylı olarak işaret ettiği hadislerin muhtevasına baktığımızda birçok konu karşımıza çıkmaktadır. Çoğunluğu tasavvufî olmak üzere tevhid, iman, marifet, kâinatın Hz. Peygamber’in (s.a.) hürmetine yaratılması, Hz. Peygamber’in nurdan yaratılması, ibadet, Allah/peygamber sevgisi, ölüm, kevser, istiğfar, sırat, mirac, Kur’ân okumanın sevabı, münker-nekir, şefaat, havf ve reca, kalp, rü’yetullah, hayır ve şerrin Allah’tan gelmesi gibi birçok konuyu içerdiği görülür. Bu hadislerin bir kısmı sahih olmakla birlikte içerisinde zayıf ve mevzû rivayetler de bulunmaktadır.

Anahtar Kelimeler: