Özet:

İnsanoğlu hayatını sürdürebilmek için, içinde yaşadığı coğrafyanın kendisine sunduğu imkânları kullanmıştır. Bu ise onun hayat tarzını, yani kültürünü şekillendirmiştir. Elbette kültürü temellendiren tek olgu coğrafi koşullar değildir. İnsanın kendisi ve ona şekil veren üretim tarzı kültürün oluşmasında temel etkendir. Bu açıdan ele alındığında imece kültürü Anadolu coğrafyasının belki de en önemli kültürlerinden birisidir. Klasik öğretide “tarım ve hayvancılık ülkesi” olarak değerlendirilen Türkiye’de belki de bu özellik nedeniyle imece-dayanışma-sıraya gitmek halkın üretim sürecinde emek ortaklaşmasını sağlamaktadır. Kırsal yerleşim alanlarının günlük ihtiyaçları; toplu iş yapma bilincini ve dayanışmayı zorunlu kılarken, sosyal sürdürülebilirliğin bir parçası olan imece kültürünü meydana getirmiştir. İmece kültürü aynı zamanda bölge açısından farklı kültürel imgeleri de oluşturmuştur. İmece kültürü, E. Durkheim’in toplumsal işbölümüne dayanan toplumsal dayanışma kavramı açısından ele alınmıştır. Bu araştırmada yüz yüze derinlemesine görüşme yöntemi kullanılmış, 18 görüşmeci ile görüşülmüş ve elde edilen bilgiler kuramsal açıdan değerlendirilmiştir. İmece kültürünün bölge halkı açısından önemli olduğu araştırmada açığa çıkmıştır. Ayrıca kapitalizmin gelişmesiyle ve kırdan kente göç ile birlikte kaybolmak üzere olduğu ortaya çıkmıştır. İmece kültürünün bölge halkı açısından önemli olduğu ve kapitalizmin gelişmesiyle birlikte kaybolmak üzere olduğu ortaya çıkmıştır. Toplumsal barış ve refahın sağlanmasında bir Türk geleneği olan imecenin önemi vurgulanmıştır. Sonuç olarak, Tirebolu ve Doğankent ilçeleri örneği üzerinden imece kültürünü ve neoliberal ekonomi politikalarının uygulandığı günümüzde üretim ve emek açısından önemini açıklama çabası içerisinde olunmuştur.

Anahtar Kelimeler: