Özet:

Cumhuriyeti kurulduğu yıllarda, yeterli sermaye birikimi ve güçlü burjuvazinin yetersizliği nedeniyle, siyasi-bürokratik kesimlerin ülke yönetiminde belirleyici etkisi söz konusu olmuştur. Siyasi ve bürokratik kesimle uyumlu ilişki geliştiren devletçi burjuvazi, piyasa ve rekabet koşullarından ziyade,  devleti yönetenlerle geliştirdiği patronaj ilişki sayesinde ekonomide etkili olmuştur. Bu durum, siyasal hayatta güçlü ve örgütlü yapılardan ziyade, tekçi bir toplum modeline elverişli ortam hazırlamıştır. Ancak 1970’li yılardan itibaren dünya ölçeğinde yayılan “neo-liberal”  veya “yeni sağ” düşüncesinin Türkiye’deki siyasi temsilcileri ve Anadolu burjuvazisi, Türkiye’deki değişimin önünü açmıştır.  Bu bağlamda Türkiye’de 1980’li yıllar; yeni ekonomi anlayışın gelişmesinde ve İslami düşünce ve sermayenin güçlenmesinde dönüm noktasını oluşturmuştur. Erbakan’la siyasette temsil edilen bu kesim, Özal döneminde ekonomi ve siyasette etkin olmaya başlamış sonuçta Erdoğan dönemiyle de siyaseti değiştiren ve dönüştüren aktör olmuştur.

Anahtar Kelimeler: